Het gesprek met Jesus Léon in *La Tasquita*.

Hoi iedereen,
nieuws en een... verassende wending in m´n reisplanning.

Een paar dagen geleden kwam ik vanuit Sevilla in Huelva aan, de laatste ietwat grotere stad aan de zuidwestkust vooraleer je Portugal binnenrijd.
Woensdag in de late namiddag ging ik er een pint drinken in *La Tasquita*. Aan de buitenkant een heel gewoon, onopvallend cafeetje, maar binnenin was het er werkelijk prachtig en heel authentiek.




De kelner sprak voor een keer is vloeiend engels en luisterde (vol bewondering!?) naar het verhaal van m´n fietsreis. Zo´n avontuurlijk iemand had hij nog niet dikwijls ontmoet zei hij. Eigenlijk kende hij maar één iemand die hetzelfde avontuurlijk bloed in zijn aders had als mezelf, nl. Jesus Léon.
Anton belde hem op en een kwartier later stond ik aan de toog met Jesus Léon. Nen intresssante gast en ook hij sprak tamelijk engels en al snel kwam ik het verhaal over z´n leven te weten. Hij voer al meer dan 20 jaar op een schip en had al de grote wereldzeeën bevaren. Werkelijk overal had hij gezeten!
Ik vertelde hem over m´n zeiltochtje van jaren geleden toen ik 23 dagen op zee was samen met de aan epilepsie lijdende Engelsman Don en wat ik toen allemaal meegemaakt had. Hij geloofde z´n oren niet.
Van het één kwam het ander en op een bepaald moment komt Jesus Léons volgende trip ter sprake. Binnen een dag of 10 zal z´n schip van hieruit vertrekken om via een tussenstop van enkele dagen in Kaapverdië verder te varen naar Buenos Aires in Argentinië.
Hij vroeg of ik... niet mee wilde gaan!!??
Voor een paar honderd € kon ik mee en het zou 15 tot 17 dagen duren vooraleer we in de haven van Buenos Aires zouden toekomen.
M´n hart klopte in m´n keel toen hij dit voorstelde en ik beloofde hem... er eens over na te denken.



´s Nachts bijna niet geslapen, geen oog dicht gedaan en gepiekerd.
Ik ben het onderweg zijn in feite nog niet moe en naar het werk gebeld om te vragen of het mogelijk was... 4 maanden exta ´onbetaald´ verlof te bekomen.
Eerst ging het niet, niet wettelijk te regelen en zo, maar na nog wat telefoontjes en enkele mails, stuurden ze om 17h een fax die ik moest ondertekenen.
Door ´onvoorziene omstandigheden´ is m´n jaar loopbaanonderbreking verlengd met 4 maanden onbetaald ´wettelijke afwezigheid´.
Ik moet nu niet terug beginnen werken op 01 juni maar pas op 01 oktober 2011 !!! YIEHA !
Jeroen en Kitty gebeld die in m´n appartement zitten en ook zij willen/kunnen gerust nog 4 maanden langer daar ¨logeren´. En m´n 2 zusjes... schieten wel wat voor, zeggen ze!!!

Jesus Léon gebeld en terug samen gekomen in *La Tasquita*. Hij is verbaasd dat ik mee ga, maar ook blij en content en we gaan een kijkje nemen naar het schip.
Ik verschiet tamelijk v/h zicht. Maar ja, als je 23 dagen op een bootje gezeten hebt van amper een meter of 8 zal dit er ook wel mee doorkunnen zeker!

De eerste ´schuit´ op de voorgrond wordt m´n hotel voor enige tijd.

Maandag 11 april varen we rond de middag uit.
Ik hoop dat Anke, Flipke en hun compagnie niet al te ontgoocheld zullen zijn in me. In plaats van een volle week van hun gezelschap te kunnen genieten zal het nu maar een dag of 4 zijn dat ik in hun villa in Silves zal verblijven.
Huelva, waar de boot vertekt ligt ongeveer 150km terug van Silves in Portugal. Omdat ik van Flip weet dat ze een auto gehuurd hebben zou het ideaal en natuurlijk ook fijn zijn dat er iemand me tot aan het schip zou kunnen brengen en me... uitwuift richting Argentinië.


Binnen enkele dagen staat het verslag van de laatste 3 weken in Spanje ook op de blog en geef ik nog wa meer uitleg over dit verrassende nieuws.
Daarna een paar dagen extra goed ´profiteren´ van het gezelschap uit Vorst en omstreken. Relaxen aan het zwembad, pintjes, lekker eten, zalig genieten,en dan... het ruime sop in.


Groetjes, hasta luego todos.
Marcos Tessos.