Een week leven als God in Frankrijk in... Portugal !!!

Een stukje schrijven gaat den ene keer al wat beter dan een andere keer. Op een paar dagen tijd heb ik van thuisuit slecht nieuws ontvangen. M´n babka (grootmoeder) van 99 is met een longontsteking opgenomen in het ziekenhuis. Oneindig veel droeviger nieuws, bijna niet te bevatten, was het bericht dat ik kreeg dat de dochter van Sandra, stiefdochter van Michel, Stephanie, vrijdagnacht een autoongeluk had en de klap niet overleefd heeft.
Een meiske van 20! Jong, nog vol plannen en dromen! Zomaar uit het leven gerukt. Gewoon verschrikkelijk en haast ondraaglijk voor Sandra en mijne (tennis)maat.
Kinderen; zoveel vreugde, zoveel verdriet.
Op een fractie van een seconde wordt je leven totaal ondersteboven gegooid en wordt het nooit meer zoals het was.
Woorden schieten tekort.
Sandra, Dylan, Michel, ik denk aan jullie. Sterkte in deze moeilijke en verdrietige tijden. Stephanie,... slaap zacht meiske.
...




Hier het verslag van donderdag 07 april t.e.m. zondag 17 april. Een weekske leven als God in Frankrijk in... Portugal. Daarna opnieuw ´back to(o) work´!


Donderdag 07.04: Albufeira- Silves. (35Km.).
------------------------
In de voormiddag heb ik het vorige verslag helemaal afgewerkt. Rond een uur of 3 in de namiddag richting Silves gefietst. Ik ben zenuwachtig en opgewonden. Al een paar dagen is het al Silves (en jij (jullie) natuurlijk ook!) dat door m´n kop spookt. Een weekske met enkele maten en in ander goed gezelschap vertoeven. Ik zie het helemaal zitten en kijk er al weken reikhalsend naar uit.
Philipke laat me nog lekker een uurtje aan m´n lot over als ik om 5u Silves binnenfiets. Z´n uitleg aan de telefoon is een beetje warrig en tamelijk onsamenhangend, maar allée. Ik zet me ergens op een terraske en drink een paar pinten. Een tijdje later zie ik Anke en m´n gabber aangereden komen.
Kussen, schouderklopjes, elkaar porren, duwen, vastpakken,... . ´t Doet echt deugd hen te zien!
We terrassen nog een halfuurke, de rest van de groep is er eerst op uitgestuurd om boodschappen te doen om me later, zo blijkt, van alle goeds te voorzien. Na een telefoontje wordt m´n vélo in de cammionette gezet en rijden we naar het huisje, pardon... villaatje!
Enkele mensen die ik verwacht en waar ik ook op gehoopt had zitten ons op te wachten. Anke, Philip en Nanou natuurlijk, Vivianne en Paul, Xavier en Boonske. Dat Flip Peys en z´n chicks Els, Stien en Mouth erbij zijn verbaasd me enigszins evenals Marino (een die-hard fan van me). Maar hun aanwezigheid verblijdt me ten zeerste en ik wordt dadelijk, door elk van hen, in de watten gelegd.
´s Avonds is het babbelen, eten, drinken, ouwehoeren, lachen, gieren, zeveren, smullen, schransen, verhaaltjes vertellen, roddelen,... en nog wa drinken! ´t Kan niet op. Tis laat als de laatste in bed kruipt en ze me... onderstoppen.






Vrijdag 08.04: Silves.
-------------------
Vandaag blijkt eigenlijk pas echt voor wat een klein luxepaleisje Philip en co gezorg hebben. Het is gewoon een sublieme plaats om een tijdje door te brengen. Van buitenaf is het niet echt bijzonder maar binnenin en `op het geleeg´ hebben de 2 hollandse homo-eigenaars niet op een € gekeken om het geheel bijzonder aantrekkelijk te maken.




De zwemvijver, de jacuzzi, het buitenzwembad en de beplanting rondom zijn een lust voor het oog en vanaf de 2e dag ´s morgens wordt er gretig van geprofiteerd.







En het weer laat het niet afweten en is echt onbetaalbaar. Een stralende zon vanaf ´s morgens tot ´s avonds. ´s Morgens een beetje killig maar al gauw een goei 25º. (Na 6 dagen bleek dat het elke dag nog... een beetje meer werd. Volgens de eigenaars veel te warm voor de tijd van het jaar. Voor ons is het gewoon zalig, echt juist op temperatuur. Voor één keer trekken we ons zodus niks aan van de opwarming van de aarde).




In de voormiddag gaan we met de mannen, zonder Marino die bij de vrallie blijft, een beetje winkelen en een gazet kopen.

Marnix, Philip, Flip, Marino, Xavier.

Pilip, Paul.


We zetten ons om half 11 op een terrasje en om half 12 slurpen we onze... 6e halve liter uit. Hik, ik heb het getroffen, goei mannen m´n maten. Er zijn er zeker enkele bij van mijn kaliber!
Als we rond de middag thuiskomen krijgen we zelfs niet naar onze voeten.
Marino heeft de dames en hemzelf immers ook rijkelijk voorzien van schuimwijn, baileys en... ander vochtig spul.

Vivianne, Anke, Els, Stien, Nanou en Mouth.


Heel de dag verder bezig geweest. Hapjes, drinken, zonnen, zwemmen, spelen, voetballen, volleyballen,... drinken.
´s Avonds zorgt Marino opnieuw voor heel lekker eten, ´s nachts zijn de meesten tamelijk ´geladen´ als de flessen wijn, de martini´s en de baileys... aan de teut worden leeggedronken.






Zaterdag 09.04: Silves- Albufeira- Silves. (70Km heen en terug).
--------------------
`s Morgensvroeg trommelt Philip wat volk bijeen om een toerke te gaan lopen. Totaal geen noemenswaardige afstand maar toch een pittig tripke van een 20-tal minuten bergop- bergaf. Onderweg moet ik even wachten op de anderen omdat ik de weg naar ons hotel niet direct terug vind. Enkele vrouwen verwelkomen de winnaar met een daverend applaus. Thanks!
Na een kwartiertje uithijgen moet ik snel naar het toilet. De martini heeft zich onderweg duidelijk opnieuw gemixt met het bier, de wijn, de baileys en de gin-tonic. Bruuhhhh.

Als iedereen terug gerecupereerd is nemen we plaats in de 2 gehuurde auto´s (een kleine en een grote) en rijden we voor een daguitstap naaar de zuidkust van de Algarve.

De meisjes, vooral de vrouwen, zijn opgewonden en uitgelaten.




EEn groepsfoto van een erg fotogenieke bende, me dunkt.

Nog maar juist uit de auto`s moet het eerste het beste kraampje er meteen aan geloven.



De 2 kleinsten wachten geduldig en zonder morren op hun beide mama´s die vanalles passen, aandoen en... weer terugleggen. Wat een opvoeding en voorbeeld krijgen die kindertjes toch!!!




Door al het gewinkel, getreuzel en gepalaver onderweg gaat het niks vooruit en is er van een hechte groep geen sprake meer. Ik treur er niet om en nestel me ten lange duur met nog enkelen rustig op een terraske in de zon. Na een half uur wordt het er echt te heet,... de ouderen en de jongeren gaan aan de overkant in de schaduw zitten.



Iedereen is weer samen, behalve Boonske en Philipke. Domme, die mannen zitten ergens stevig te pintelieren... zonder mij.
Anke denkt dat ze aan het strand zitten waar Philip bij een vorige vakantie hier een stamcafeetje heeft.
We besluiten ook naar het strand te gaan, maar wat een geslenter opnieuw! Onderweg ga ik een paar kroegen binnen om te zien of de 2 misschien daar niet naar de engelse voetbal aan het kijken zijn ´behind a pint of beer´.

Op het strand breekt dadelijk een badpakkenspecial uit. Van een generatiekloof is hier duidelijk geen sprake. (Sorry Stien).



Het water is (ijs)koud en alleen Marino waagt zich erin.Den andere forse kerel in onze groep, een voormalige internationaal rugby, steekt enkele tenen in het water en komt al huilend en bibberend snel eruit gelopen. Wat een sissy!
Marnix en Thyske zijn er nog altijd niet. Philip kennende is dit niet normaal en omdat Anke niet bougeert en rustig blijft besluit ik ten lange duur zelf maar eens te bellen met de smoes dat ik OOK DORST HEB!
Philip verontschuldigt zich uitgebreid met ´een dubbele tong´ aan de telefoon en zegt dat hij en Marnix binnen 5min op het strand zijn als... hun pint leeg is. Ze zien ons liggen vanop hun plaats.

Enkele ogenblikken later zie ik Boonske en Thyske het strand opkomen. Philip heeft ´duidelijk´ genoeg op, lacht uitbundig en excuseert zich nogmaals uitgebreid. Ik zeg tegen hem dat hij tegen mij geen sorry hoeft te zeggen. Gij moogt doen wat ge wilt, ik ben uwe pa niet hé!
5 Seconden nadat hij voor de 3e keer sorry heeft gezegd zie ik pas dat er nog iemand bij hen is. Het is... BERTJE ADELHOF en zijne zoon BRENT !!!
Ik ben totaal verbouwereerd, weet zelfs een fractie niet wat zeggen en sta met een mond vol tanden. Ik beef zelfs een beetje als ik Brent en Bert heel hartelijk welkom heet.

VAN EEN AANGENAME VERRASSING GESPROKEN !




Wat blijkt!?

Marnix en Philip hebben ons hier zo gauw mogelijk ´kwijtgespeeld´ en zijn naar de luchthaven van Faro gereden om Brent en Bert op te halen die om 2u geland waren. Een rit van een dik half uur, een kwartier op de luchthaven, en een half uur terug.
Omdat Bert les geeft kon hij donderdag niet mee en is hij samen met z´n zoon 2 dagen later, en dus vandaag, op het vliegtuig gestapt.
Ik krijg kippenvel en tintelingen over m´n heel lijf als ik het verhaal hoor, maar geniet er ontzettend van.
Prachtig gedaan jongens en meisjes. En niemand is uit z´n rol gevallen gedurende de eerste paar dagen. Ik zweer het, GEEN HAAR OP M´N HOOFD had dit ook maar enigszins in gedachten of zien aankomen.
Chapeau, ontzettend plezant, hartverwarmend.

Iedereen geniet van de verrassing en iedereen is blij dat ze zien en voelen dat ik, eigenlijk hun gast hier, het naar z´n zin heeft.
We gaan uitgebreid eten, echt heel lekker en zijn opeens met... 15 i.p.v. met 13. Super gewoon. Ik voel me blij, fijn, content, vrolijk,... wat nog allemaal!




Ik trek snel een echte groepsfoto.



`s Avonds spelen we nog een spelletje jongens- meisjes- dieren- landen-... .
Gelukkig is er een ´lijnrechte´ kwismaster aanwezig die ervoor zorgt dat de gemoederen niet al te verhit raken.






Zondag 10.04: Silves.
-------------------
Tis vandaag opnieuw een hoogdag. Ik ben nog altijd onder de indruk van het Brent-Bert- verhaal en Philipke lacht nog steeds z´n tanden helemaal bloot als ik nog meer details vraag.



Iedereen profiteert van het koele water en de lekkere warme zon.
Alleen één van de nieuwelingen durft er dadelijk nog niet in!




Stien voert haar zoveelste (mislukte) kunstje uit en...



rond de middag installeren we ons (de mannen) goed op tijd in de zetels met een uitgebreide hoeveelheid bier.
Zoals gezegd, tis vandaag een hoogdag op sportgebied en op de TV kunnen we op canvas Parijs-Roubaix volgen.



Gelukkig waren we in de voormiddag een beetje vooruitziend en nog met volle verstand zodat we op tijd ´een kleine voorraad´ ingeslagen hebben.



Een Belg, Lommelnaar Johan Vansummeren wint verrassend de spannende koers en vraagt z´n bevallige verloofde op het podium ten huwelijk.
Er vallen juist geen tranen in Silves. Wat een sportman! Wat een romanticus!



De madammen zijn vandaag naar een shoppingcenter in de buurt. Met voorbedachte rade? Gelukkig laten we dit niet aan ons hart komen. Een plaatsje achter de computer en naar de Kampioenen kijken is... hun plaats vandaag.



Club Brugge wint tegen Anderlecht (aftrap 18h) en Bertje content, Standard wint later op de avond in extremis tegen Genk en Marnix, Philip, Xavier, Paul, Marino, mezelf en zelfs Flip een beetje ook content. We doen weer (al opnieuw) mee!
Alle ingredienten waren aanwezig om van een... leuke dag te spreken.






Maandag 11.04: Silves.
--------------------
Rustdag voor iedereen. Alles op ´t gemakske, bijtanken, lekker niets doen en tijd doorbrengen met mensen die je graag hebt. Volledig tot rust komen, totaal geen stress en zonder scrupules je aan de plaatselijke gewoontes aanpassen. Een siëstakke op z´n tijd is lang zo slecht nog niet!
Leven als God in Frankrijk... in Portugal.
Voila.








Dinsdag 12.04: Silves.
-------------------
Na het fruitsap, de koffie en de pannekoeken ´s morgens beslissen we naar het moorse fort van Silves te wandelen.




Langs de weg erheen komen we enkele kraampjes tegen.
Raar toch, de aantrekkingskracht van die dingen op het vrouwelijk geslacht. Niet?



Aan de ingang van de burcht nog een groepsfoto.
Oeps, geen 13, geen 15,... maar opeens 16 meisjes en jongens die fier poseren voor een kiekje.



Binnen is er niet veel te zien. Enkel de goedbewaarde, verstekte en indrukwekkende buitenmuren zijn het kleine entreegeld waard.




Op de terugweg vleien we ons allen tesamen voor een paar uurkes op een leuk terras in de buurt.



Xavier zorgt ervoor dat de dames en de kleintjes veilig terug thuis geraken met de cammionette, wij besluiten nog een kleine wandeling te maken door het heuvelachtig binnenland van deze streek.
We passeren een kerkhof en in de kapel besluiten de gasten spontaan... een kaarsje te branden voor een onbezorgde en veilige terugkeer van ons allen naar België. Ahum. Hahaha. Af en toe een leugentje om bestwil mag hé!



Onderweg passeren we een eigenaardig stukje ´kunst´. Een XL-penis op de hoorns van een dode ram! (Of ziet iemand hier iets anders?).



Of het één met het ander te maken heeft weet ik niet.
Maar een paar prachtige atleten met een gespierde torso zwoegen zich de helling omhoog. Wat echter Philipke daar in het midden tussen Boonske en Flip zit te doen blijft een raadsel. Zou hij zelf niet beseffen dat het beter is om een plaatsje op de 2e rij te zoeken???



Eens terug thuis zet Marino zich weer aan ´t werk.

Marino met een peuk in de hand. Oei, weten ze dit thuis wel?

Deze avond zorgt hij ervoor dat alle restjes uit de frigo verdwijnen. Hij maakt van alle overschotten en een zakje patatten toch nog een heerlijke maaltijd. Chapeau kerel en merci.









Woensdag 13.04: Silves.
-------------------
De tijd gaat niet snel,... maar vliegt! Morgenvroeg al vertrekt het gezelschap terug huiswaarts en zodus wil iedereen er nog eens extra van profiteren.


Paul gedraagt zich de hele week als de ideale husband. En het is niet omdat Vivianne een beetje rood ziet, dat ze nu geen... broekje meer aan heeft hé!



Hoe later in de namiddag hoe bedrukter de gezichten en hoe meer beteuterd iedereen er gaat bijlopen. Niemand gaat graag naar huis. D´r is er echter maar ene die beslist... om nog een tijd langer te blijven. Guess who?




Als de laatste echte zon achter de horizon is verdwenen gaan we nog eens op restaurant in het dorp. Tis een mooie, warme lenteavond, het eten is lekker, de bediening is voortreffelijk,... . Kortom, een waardige afsluiter van deze verrukkelijke week vakantie.



De kindjes Nanou en Mouth, Stien en de dames krijgen van mij een extra pluim.
Jongens, mannen, maten ondereen accaderen altijd goed. Voor mij waren jullie 6 dagen... jongens, mannen, maten!



Natuurlijk wel vree spijtig... dat ik me enkel concentreerde op m´n maten op deze foto!




Ik heb echt van elke minuuut genoten en ´geprofiteerd´. Gewoon zalig met al dat volk rond me, en al die verwennerij. Gene cent mocht ik bijleggen in de pot, gene enkele € mocht ik uit m´n ´TES´ halen, vree ambetant,... maar ik heb me der tenslotte maar bij neergelegd! 4 Kilo der terug bij op 6 dagen tijd, denk niet dat er een tekeningske bij moet hé! Ik heb gewoon geweldig genoten, me reuze geamuseerd en me echt als een welgekome gast en een goeie vriend gevoeld. Meer kan een mens niet verlangen.
Het was een waar genoegen en ik vond het super dat jullie een klein stukje deelden in m´n avontuur. THANKS.











Donderdag 14.04: Silves- Santo Téotino. (90Km.).
----------------------
´s Morgens is het alle hens aan dek. Om half 5 opstaan om de vlucht van 7u niet te missen. Iedereen staat er met rooddoorlopen ogen bij. Dat fotogeshop of hoe heet zoiets is vandaag niet nodig.



We nemen afscheid en als de 2 auto's de parking afrijden... is het opeens onwezenlijk stil !!!


Nog een laatste foto van de grote organisators van dit gebeuren. Mucho obrigado.



Rond een uur of 8 heb ik ook alles ingepakt en trek ik me op gang. De rit is niet simpel. In het begin vooral door de emoties, na 10km... vooral door het parcours.
10Km buiten Silves is er een klimpartij van een goei 7 á 8 km aan één stuk. De weg slingert zich de bergen in... bergopwaarts.
Het landschap onderweg is echter prachtig en maakt veel goed, de vele haarspeldbochten voeren langs liefelijke dorpjes, allé eerder maar een paar huizen.



Het contrast met een paar dagen geleden is op z´n minst groot te noemen. Van een lachende, ontspannen en gezond uitziende jongeman naar een naar adem happende, bezweette bijna 50-plusser.





Eens de grote klim achter de rug slingert de weg zich heuvel op, heuvel af. Rust en ruimte is er te over, maar tis verdomme pittig over al die glooiende hellingen. Onderweg gaat het vooral door bossen en hier en daar wat wijngaarden. Het ruikt verschrikkelijk... lekker onderweg en zoveel ik er van ken rijd ik door bossen van kurkeik, steeneik, eucalyptus, ceders, acacia´s, dennen,... en nog wat van dat hout.



De kurkeiken kunnen om de 9 á 10 jaar van hun jasje ontdaan worden lees ik ergens.


Na een kleine 90km rij ik een 4-sterrencamping op. Omdat de overnachting nog geen 10 € kost, beloon ik mezelf ´s avonds met een heel goei fles wijn en nen dikke biefstuk in het chique restaurant ervan. Ik moet proberen terug m´n geld leren laten rollen na zo´n weekske hé!









Vrijdag 15.04: Santo Téotino- Grandola. (90Km).
---------------------------
Een kopie van de rit van gisteren. Niet meer in de tent geslapen maar in een degelijk hotelleke.
M´n gat doet zeer!







Zaterdag 16.04: Grandola- Marateca. (50Km).
-----------------------
Ik geraak niet vooruit en omdat ik in Silves m´n zadel ietwat anders gezet heb ziet heel m´n gat van onder tot boven rood, zacht uitgedrukt. Ik geef er ´s middags al de brui aan en ga binnen in 3 hotels tot ik een kamer met een ligbad gevonden heb.
Na de weekpartij zet ik de foto´s op m´n blog.





Zondag 17.04: Marateca.
--------------------
Blijf nog een dagje langer... in bad liggen.
Werk wat aan het verslag en volg de Amstel Goldrace op TV.
Klasse van Gilbert.

~~~~ KLASSE VAN DE ROUCHES ~~~~. We zitten op schema.

Tot volgende keer.