Bij jullie 25cm sneeuw !!! Om jaloers op te zijn !?? BWAHH, VALT NOGAL MEE .

2 Fotokes uit Jordanie.

Hallo iedereen.
Met mij nog steeds alles goed.
Het verslag van de maand december met de laatste dagen in Beirut(Libanon), een dikke week in Damascus(Syrie) en m'n doortocht door Jordanie probeer ik volgende week op m'n blog te plaatsen. Dus nog een paar dagen geduld, ok.

Bij jullie 25cm sneeuw !!! Amai, lang geleden denk ik.
Hoor van overal wat "een prachtige witte kerst" het voor iedereen geweest is.

Om jaloers op te zijn !??
Bwahh, valt nogal mee.
Of ik iets gemist heb !??
Ja, mensen zoals jullie.
Of ik een leuke kerstdag beleefd heb !??
Vond van wel. 100 Kilometer gefietst door het binnenland van Jordanie. Adembenemend mooie natuur, vriendelijke mensen onderweg en m'n kletskop helemaal verbrand. Helblauwe hemel, geen wolkje in de lucht, volop zon en... 25* !!!
Wat een gekke wereld he !

Via deze weg wil ik nogmaals elke lezeres/lezer van m'n blog het allerbeste wensen voor 2011, zeker ook Vermij en Klijnsma !

Groetjes, take care everybody.
En beloofd, volgend(e) week,jaar meer nieuws.

Ciao. SCHOL.

Verslag vanuit Syrie en Libanon. DE BOMMEN EN GRANATEN VLIEGEN ME HIER ROND DE OREN !!!!

Vandaag meer geluk met het downloaden van de foto`s. Een uurke of 2 en alles stond erop. Dus morgen of overmorgen volgt er een verslag bij. Groetjes.

Verslag van maandag 08 november t.e.m. vrijdag 03 december.



Maandag 08.11: Iskenderun- Turks/Syrische grens. (80Km).
-------------------
Rit van een kilometer of 80 tot aan de grens. Half 5 in de namiddag en het begint al te schemeren en dus te laat om vandaag nog Syrie... binnen te vallen. Hopelijk wil het morgenvroeg een beetje vlotten.
Bijna 7 weken in het land van Ataturk geweest. Turkije heeft me bekoord door zijn/haar no nonsense mentaliteit. Overal was het veilig op straat en werd ik door de mensen met veel warmte en goodwill onthaald.
Gastvrijheid zoals het hoort; een vriendelijk welkom met een oprechte glimlach!






Dinsdag 09.11: Turks/Syrische grens- Aleppo. (60Km).
-------------------
Heel de voormiddag aan de Syrische grens aan het prossen geweest.
"Waarom hebt u in Belgie geen visum aangevraagd"?
Dus aanschuiven aan een loket- Euro's wisselen voor dollars aan een ander loket- Een uur in de rij staan voor een stempel- Nog verder trekken en drummen tussen heel veel andere mensen om m'n paspoort terug te krijgen en als dit na een uur niet lukt begin ik toch wel lastig te worden en voer ik een stukje toneel op met veel roepen en tieren. Blijkbaar zijn ze dit niet echt gewend van een buitenlander want direct is alles in kannen en kruiken en 5min later wordt de prikkeldraad en de hekken opzij geschoven en kan ik Syrie binnen. OEF !!!






De rit naar Aleppo, een kleine 60km verder is vrij lastig. Druk verkeer en allerlei andere obstakels op de baan en heel veel stof happen. Geconcentreerd blijven is de boodschap.
Onderweg word ik begroet door vriendelijke mensen en door diverse portretten van Bashar al-Assad, president van het land.
Reuzengroot zijn de plakkaten langs de weg.
Ik zie het Albert of prinske Flip president Assad nog niet na doen!










Woensdag 10.11: Aleppo.
--------------------
Aleppo is een drukke stad met heel veel volk (3milj. inwoners).
De stad heeft een bijzonder mooie citadel. Echt indrukwekkend en als je tot boven klimt heb je een prachtig uitzicht over de authentieke stad, een stad die weinig restauratie behoeft omdat het leven en het doen en laten in de straten er al eeuwen hetzelfde is gebleven.
Heel de dag in de buurt van de citadel rondgehangen. Ik geniet echt van deze plaats.







Een heel simpel backpackershotel gevonden. Aan de buitenkant ietwat "grauw", binnenin is de kamer "luxueus"! 10Euro/nacht.






50 Meter verder in de straat ligt het Barton-Hotel. Een sierlijke maar enigszins in verval zijnde woning gebouwd in 1911. Als je vroeger van de Orient Express staptte ging je automatisch in dit hotel logeren. Bekende mensen als Lauwrence of Arabia, generaal de Gaule, Lindbergh en Zsa Zsa Gabor verbleven er een tijdje. Agatha Christie woonde er zelfs 11 jaar en schreef er haar boek "Murder on the Orient Express".
Ik ben een paar keer enkele whiskytjes gaan drinken in de retro-knusse bar en heb me aan het schrijven gezet. Zonder veel succes. De geest van A.C. kon me niet inspireren!











Donderdag 11.11: Aleppo.
---------------------

Vrijdag 12.11: Aleppo.
-------------------

Zaterdag 13.11: Aleppo.
--------------------
Doelloos ronddwalen, rondhangen.
Eigenlijk niet veel gedaan maar ik geniet van deze stad.
Een paar museums bezocht, een gesprek met 2 brusselse meiskes, iets gaan eten met een 60-jarige Syrier, iets gaan drinken met een 70-jarige Palestijn, een urenlang gesprek met een nog oudere inwoner van Aleppo in een park.
Veel verhalen, allemaal in het frans, over het leven en het welzijn in dit land.
Lijkt, blijkt allemaal niet zo simpel te zijn !!!!!!

Paar keer naar de soek (markt) geweest, overdekte, kronkelende steegjes met stalletjes. Dit oude stadsdeel (6km bij 3km) bevindt zich op de werelderfgoedlijst van de unesco.
Authentiek, chaos, kleuren, geuren,... honderd jaar terug in de tijd, alleen is de ezel vervangen door een cammionetje!













Zondag 14.11: Aleppo- Lathakia. (195Km... met de trein).
-------------------
Geen goesting om het traject af te leggen per fiets en ik voel me allesbehalve gezond.
Een 4 en half uur durende treinreis in... 1e klas (stel je er niks bij voor) voor... 70 eurocent. Spot, spot, spotgoedkoop.
Ter compensatie, want moet m'n 50 euro/dag opkrijgen, kamer met sat.TV en ligbad voor... 55 euro/nacht, ontbijt niet inbegrepen.
Ik leer het echt nooit!




Maandag 15.11: Lathakia.
--------------------
Voel me beroerd en kotsmisselijk. De laatste tijd veel te veel water gedronken van de kraan en vorige nacht zeker ne keer of 10 naar de WC gecrost. Diarree tot en met en ne kilo of 5 lichter denk ik. Ongelooflijk wat er allemaal uitspoot. Smakelijk!
Goedkoper hotelleke en uitzieken.




Dinsdag 16.11: Lathakia.
--------------------
Wa rondgehangen en klein beetje hersteld. Ik waan me hier aan de kust in Europa. Wat een verschil, de gesluierde vrouwen van Aleppo hebben plaats gemaakt voor exotische exemplaren in strakke blousjes en minirok. Sommige dames zijn echt niet te doen en laten me met verweesde blik achter. SPRAK IK TOCH MAAR WA ENGELS !!!





Woensdag 17.11: Lathakia- kasteel van Saladin. (35Km).
----------------------
Het gaat moeizaam met het fietsen en voor een hoogteverschil van 450m te overbruggen en ocharme 35km verder tot aan het kasteel te geraken ben ik bijna een hele dag onderweg. 10 Keer stoppen om te rusten en hier en daar wat thee te drinken, bergop, windop, geen greintje kracht in m'n benen of armen.
In mijn reishandboek over Syrie staat te lezen dat dit buitengewone fort en het grootste middeleeuws kasteel van het Midden-Oosten een onzegbare charme bezit, enerzijds door de kwaliteit v/d overgebleven ruines maar vooral door de natuurlijke schoonheid van de omgeving waarin het zich bevindt.

Ahum, beslis zelf maar of...? Ik ben... niet binnen geweest.







Donderdag 18.11: Kasteel van Saladin- Jablah. (75Km).
----------------------
Wat een verschil! Voor de weg terug van het kasteel tot in Lathakia (35km, gisteren heel de dag mee bezig) heb ik nu enkel een uur en een kwartier nodig.
Bergaf- windaf- constant vlammen- ... Zalig.
Verder gefietst tot in Jablah, 40km verder.




Vrijdag 19.11: Jablah.
--------------------
Ik geniet van Syrie, van dit dorp. Gewoon op straat, zomaar, spontaan, overal word ik aangesproken. Iedereen lacht naar me, wil me een hand geven, een gesprek.
Hello sir, where you from, welcome in Syria, WELCOME IN SYRIA,
"W E L C O M E - I N - S Y R I A" .
Honderd keer, hier in dit ietwat vergeten kuststadje waar weinig toeristen stoppen, laat staan... wielertoeristen.
Eigenlijk voel ik me hier geen toerist. Hun uitnodigingen voor een gesprek, thee of een maaltijd zijn nooit agressief of opdringerig.
De Syriers zijn de warmste en hartelijkste mensen die ik ken. Nog vriendelijker dan de Albanezen, de Turken, de Mongolen, de Nieuw-zeelanders.
De mensen zijn aangenaam, warm, hartelijk en beleefd, soms op het formele af.

W - E - L - C - O - M - E - - - I - N - - - S - Y - R - I - A ! ! ! !








Zaterdag 20.11: Jablah- Tartus. (55Km).
---------------------
's Morgens een telefoontje naar Babka, m'n grootmoeder.
Ze wordt vandaag... 99.
Ik ben altijd een beetje haar oogappel geweest, wel plezant.
Ludo, m'n schoonbroer heeft op zijn blog een mooi verslagje over haar verjaardag geschreven. Hiernaast op "muggenbeet" klikken en jullie kunnen het ook lezen.
Ik vind dat Babka er goed uitziet op zijn foto's. Doet me plezier.

Tot in Tartus gefietst. Een stukje Middellandse Zee op zijn Syrisch, volop in verandering doordat de overheid er een vakantieoord wil van maken om bemiddelde klanten uit de golfstaten te trekken.
Een straat, heel wat restaurants, trendy bars en enkele klassehotels.
Zodra je de zeeboulevard verlaat, veranderd de sfeer totaal. In de binnenstad gaat het gewone leven rustig zijn gang.
Een paar dagen met Konrad, een Zwitser met een fiets, opgetrokken. Aangename gast.






De visserbootjes komen 's morgens met hun vangst binnengevaren.






Zondag 21.11: Tartus.
-------------------

Maandag 22.11: Tartus- Krak des Chevaliers- Tartus. (110Km).
-------------------
Busuitstap (110km heen en terug) naar het volgens Lauwrence of Arabia best bewaarde en prachtigste kasteel ter wereld. Een architecturaal pareltje waar je door galerijen en zalen kunt wandelen van 1 van de indrukwekkendste militaire constructies v/h Nabije Oosten.
Het Krak was 1 van de laatste versterkte plaatsen van de kruisvaarders.
Deze kruisvaarders waren er vast van overtuigd dat ze het recht hadden het "christelijk land" te bevrijden van de heidenen.
Het kasteel/fort/burcht werd voor het eerst door hen ingenomen in 1099 en pas in 1271 moesten de laatste kruisvaarders zich overgeven en kwam het opnieuw in handen van de islamitische tegenstanders.

Godfried van Bouillon die naar Jerusalem trekt, Syrie, het vroegere Babylonische rijk van Mesopotamie, het land van de legendarische Eufraat,...
Ik heb vroeger altijd graag de verhalen die de meester erover vertelde aanhoort, wie niet?
10/10 Had ik altijd op geschiedenis, aardrijkskunde, godsdienst, estetica, duits, frans, engels,... hoofdrekenen en schoonschrift.
Later is de miserie begonnen.
0/10 Op wiskunde, fysika, scheikunde en nog wat andere vakken.
Ik heb er m'n slaap eigenlijk nooit voor gelaten.

WAHH ! IK VIND HET EEN MACHTIG KRUISVAARDERSKASTEEL.








Tot in 1933 werd het bewoond door dorpsbewoners, alawieten.
Samen met hun kamelen, hun geiten en hun... vrouwen.
Het duurde jaren eer de Fransen die het voor het zeggen hadden in Syrie, de...50.000m met een 3-ke boven vuilnis verwijderd hadden.

EEN PRACHTIGE PLAATS OM EENS GEWEEST TE ZIJN.






Dinsdag 23.11: Tartus (Syrie)- Tripoli (Libanon). (70Km).
--------------------
35 Kilometer gefietst tot aan de Syrisch/Libanese grens. Ik heb geen frank meer op zak, enkel een bank- en visa-kaart en wat ik al een tijdje gevreesd heb gebeurt ook.
Ik heb ongeveer 10 euro nodig om Syrie... "buiten" te geraken.
Er is geen bancontactautomaat hier aan de grens en de kortstbije is in Tartus waar ik deze morgen vertrokken ben, 35 kilometer terug.
Mijn gesmeek en gezaag helpt niets en er zit niets anders op dan terug te fietsen of om 10 euro... bijeen te bedelen.
Het bedelen lijkt me erover en er zit niets anders op dan terug te bollen richting Tartus.
Als ik nog wat blijf treuzelen hoort een jonge Libanees m'n geklaag en geeft me prompt 20.000 libanese pond zodat ik een plakkertje kan kopen en het land uit kan.
Als ik de gast zijn adres en telefoonnr. vraag wuift hij me weg. 10 Euro is niet het einde van de wereld, hij doet dit graag voor me. Ahum, tis zo ene als ik.

Later, na Libanon keer ik nog eens terug naar Syrie om via Damascus tot in Jordanie te geraken.
Maar ik weet nu al: Syrie is een boeiende bestemming.

Bush noemde het 1 van de grootste schurkenstaten ter wereld. Het land heeft eigenlijk een slechte naam in het buitenland en opnieuw ben ik, zo ook al na Albanie, totaal verrast door het o zo rustige land.
Geen diefstal of ergernis te bespeuren.
Uitermate veilig. Als toerist loop je hier veel minder risico om bestolen of lastig gevallen te worden dan in Belz, zeker weten.
Supervriendelijke mensen die het gebod eren dat iedere gast of voorbijganger altijd welgekomen is. (Heeft er al iemand van ons een Belg op straat tegen een Syrier horen zeggen: WELCOME IN BELGIUM). Ik plaats duidelijk geen vraagteken achter deze zin.
Reizen hier toont aan dat er in dit gebied een geheel andere, onverwacht mooie wereld schuilgaat achter het nieuws dat je dagelijks op televisie ziet of in de krant leest.
Je ziet ook vaak schrijnende dingen,armoede, bedelen, een vervuilde kust, overal wordt er huishoudelijk afval gedumpt,... LIFE IS NOT EASY.

Tot in Tripoli gefietst. Libanon verwelkomt me.






MORGEN WERK IK DIT VERSLAG VERDER AF. SPIJTIG DAT BELGIE/NEDERLAND HET WK-VOETBAL NIET MOGEN ORGANISEREN.
JA MAAR, DAT HAD ONS TOCH ALLEEN MAAR GELD GEKOST !!!!!!!!!






Woensdag 24.11: Tripoli.
---------------------
Tripoli is een erg levendige stad met veel volk op straat en een kleine soek die een beetje op die van Aleppo in Syrie lijkt.





Madamme draagt de boodschappen op haar hoofd.



Madammen zonder hoofd. (Let.?, Fig.? Oei, oppassen!).



Deze handelaar is wel erg zeker van de kwaliteit van zijn handelswaar. Hij probeert horloges aan de man te brengen en beweerd dat "de Rolexen" schok- en waterbestendig zijn. Om dit te staven liggen de horloges ondergedompeld in een bakje water.
Kostprijs; iets meer dan 1,50 euro/stuk.






Vrijdag 26.11: Tripoli.
--------------------
Vrijdag is rustdag (sabbath) in het Midden Oosten.
De staten in Tripoli liggen er in de voormiddag dan ook vredelievend rustig en stil bij.







Zaterdag 27.11: Tripoli- Beirut. (105Km).
--------------------
Tot in Byblos gefietst, 60km zuidelijk van Tripolie, en de bedoeling is om hier te overnachten. Echter niets betaalbaars gevonden en beslist om de ruines van de stad links te laten liggen en verder te bollen tot in Beirut.
10 a 15 Km voor ik het centrum van de stad in rij wordt het (zonder overdrijven)... tamelijk druk op de baan!





Duur hotel binnengestapt, eigenlijk nog minder betaalbaar dan de plaatsen in Byblos. Maar ja, tis om mezelf te belonen voor 105km noeste arbeid.
's Avonds een extraatje. Op internet ergens via 1 of andere site Standard-Lierse live bekeken. 7-0 !!
Ik ben content. de meisjes en de mannen thuis ook denk ik.






Zondag 28.11: Beirut.
-----------------
Ik zit op het terras van m'n kamer op het 5e verdiep te genieten van het zalige weer en neem onopvallend wat foto's van de bedrijvigheid die zich onder mij afspeelt. Nogal wat politie- en legertroepen op straat, 1 of andere libanese politicus wordt verwacht verneem ik later.
5 Minuten later wordt er geklopt. Als ik de deur open schrik ik toch een beetje. De hoteleigenaar, een andere persoon en 2 soldaten met een vervaarlijk uitziend wapen staan voor me.
Nogal bits en kwaad wordt me duidelijk gemaakt dat ik iets verkeerd gedaan heb. Of ik bereid ben mee te komen en m'n fototoestel mee te nemen.
Verdere 5min later is alles geregeld.
Een heel vriendelijke, jonge commandant legt me de situatie uit en vraagt beleefd of ik... de 6 foto's wil wissen die ik van z'n troepen gemaakt heb.
Ik probeer met een glimlach nog een beetje tegen te pruttelen. Vertel dat ik niet weet hoe ik een foto moet wissen (wat de waarheid is). Hoe zit het met "de persvrijheid" in dit land. Zijn troepen interesseren me niet, het gaat me om het oude gebouw op de achtergrond!
Hij lacht ook, alhoewel een beetje groen, en wist zorgvuldig zelf de 6 foto's. Met een stevige handdruk bedankt hij me voor de medewerking.
Dus geen foto's van libanese militairen in hun pantservoertuigen in de straten van Beirut. Misschien probeer ik het later nog wel eens!







Maandag 29.11: Beirut.
-------------------
Backpackershostel gevonden voor 9euro/nacht, met 4 op de kamer.
Backpackers; met weinig rondkomen en overal je plan trekken, op den duur wordt dat een levenshouding.
Ik ben het een bikke ontgroeit, heb graag wat privacy, rust en luxe rond mij. Maar tis tof, gezellig en plezant als het klikt met de anderen op de kamer en als de nachtbrakers en/of de snurkers u niet de hele nacht wakker houden.
's Avonds met Thomas, een Catalaan en dus geen Spanjaard, en Stephan, een gast uit Ontario, Canada die jaarlijks voor 6 maand op reis trekt om de bittere kou in z'n land te ontvluchten, in een bomvolle kroeg Barcelona-Real Madrid gaan zien. (5-0).
Barcelona speelt subliem samba-voetbal. Wat een grandioze ploeg is dit !!!!!





Dinsdag 30.11: Beirut.
-------------------
Na jaren burgeroorlog tss. zo'n beetje alle religieuze en politieke groeperingen wordt Beirut in sneltreinvaart weer opgebouwd. Overal zie ik nieuwe gebouwen, moskeen, hotels, pensions en restaurants die geduldig wachten op de komst van nieuwe toeristen.







Langs de zee heerst een relaxte en levenslustige sfeer.





Een spectaculaire comeback na de vele oorlogen een conflicten.
Beirut is al 1000 maal gestorven en 1000 maal herrezen.
In 2006 vielen er bij een heftige oorlog tss. Israel en de Hezbollah in heel het land nog 1200 doden, voornamelijk onschuldige burgerslachtoffers.
In 2008 waren er nog schietpartijen en schermutselingen in de straten van Beirut.





De bouwkranen domineren de skyline van de stad. Werkelijk overal wordt (herop)gebouwd. Drilboren ratelen onophoudelijk. Hijskranen buitelen over elkaar heen.






Een stille getuige van al het vroegere geweld is het eens zo machtige Holiday Inn Hotel. Een pijnlijk monument v/d burgeroorlog. Het rijst boven de andere gebouwen uit als een gigantische grafzerk en doet me denken aan de Twin Towers in N.Y..
Het Holliday Inn was in 1975 met veel fanfare en bombast geopend maar enkele weken later brak een oorlog uit die 15 jaar zou duren. Het werd al snel "a big target" omdat veel "snipers" van hieruit oppereerden om de stad te verdedigen.
Nu, bijna 20 jaar na deze burgeroorlog hangen er nog altijd stukken gordijn uit de ramen en bewonen enkele duizenden duiven... de luxueuze suites van weleer.
Maybe one day it will open his doors again !!

Vanaf nu kan ik wel zeggen.
"I STAYED IN THE WORLD'S WORST HOLLIDAY INN HOTEL".












Woensdag 01.12: Beirut.
--------------------
In de wijk waar m'n hostel ligt gaat het leven zijn gewone gang. Je verdwaalt in een doolhof van steegjes.
Mensen leuren met van alles en nog wat door de straten.
Provisorisch aan elkaar geknoopte telefoon- en electriciteitsdraden hangen als spinnenwebben over de straten en... de electriciteitsvoorziening valt regelmatig uit.
De terraskes v/d woningen zien er "ietwat eigenaardig" uit.







Fietsen in Beirut is niet simpel! Een understatement.
Razend druk overal, chaos, propvolle straten, alles geblokkeerd, overal staan auto's onwettig geparkeerd met 4 pinkers aan, onophoudelijk getoeter, deuren worden zonder nadenken of omzien opengezwaaid, velen negeren rood licht en straten waar je niet in mag, boven de stad hangt dikwijls een dikke bruine smoglaag,voorrang heeft die die het minst op zijn rem trapt, als jezelf rechtdoor fiets slaan ze de straat in voor u i.p.v. achter u, enz., enz.,... .
's Avonds of 's nachts is het helemaal een loterij.
Riooldeksels en roosters zijn verdwenen en plots bevind ik me een meter van een diep gat.
En als je met volle vaart over een rooster vlamt is het toch nog mogelijk dat het niet goed komt.
Waanzin, het verkeer hier.









Donderdag 02.12: Beirut.
---------------------

Vrijdag 03.12: Beirut.
-------------------
De situatie in Libanon, opp. 1/2 van Belgie en dus een echt heel kleine stip op de wereldbol is op z'n minst gezegd... C O M P L E X te noemen.
Als je de situatie hier een beetje wil begrijpen is het alsof je in een ronddraaiende wasmachine zit. EVEN HELPEN BIJ DEZE POLITIEKE TIJDBOM ?????

Hezbollah
Falangisten
Israelische inmenging
Syrische bemoeienis
Bekaavallei
18 Religieuze gemeenschappen
Palestijnse Staat
Golan-hoogte bezet door Israel, opgeeist door Syrie
Islamitische- en christelijke milities
Amal
Soennitische fundamentalistische moslims
Fatah
Hamas
Al-Qa'ida-aanwezigheid
12 Grote vluchtelingenkampen met 400.000 rechteloze Palestijnen
Sabra en Shatila
Druzen
Sjieten
Christenen
Moslims
Iraakse vluchtelingen
Pro-Syrisch gezinde Palestijnse groepen
...
...

Wij hadden Diab Abou Jahjah die hier nu ook ergens rondloopt.

Nu hebben we enkel nog B H V.
Zullen "we" d'r uitgeraken??????????




<<< EINDCONCLUSIE >>>

# Met mij gaat het goed.
# Ben al over halfweg en het reizen bevalt me nog steeds, zelfs in deze knotsgekke regio.
# Zit een week of 3 achter op mijn schema.Dit heeft 3 grote oorzaken.
- De laatste maand amper 500km gefietst.
- Blijf lang hangen op dezelfde plaats. (o.a. 6 dagen Aleppo, 4 dagen Tripoli, 7 dagen Beirut).
- Het aanhoudend goede weer. Het is hier verdorie nog elke dag zonnig van 's morgens tot 's avonds, steeds 25* of meer en geen drup regen. Zalig weer elke dag, kan er ook niks aan doen. De laatste nattigheid die ik gevoeld heb was in de bergen langs de kust van Turkije, meer dan 30 dagen geleden.
Tis niet normaal hier zeggen de mensen. In Jordanie is het echt problematisch en roepen ze gelijktijdig Alah en God aan.
Moest het weer slechter zijn zou ik al veel dichter bij Egypte rondhangen.
# Heb tot nu toe iets over 7000 kilometer op de trappers gestaan. Meer moet dat niet zijn.
# Ik weet het, e goe vrouwke, kinderen zijn het schoonste wat er is. Ze brengen beiden grote voldoening maar ook... zorgen!
Vrij zijn, vrijheid hebben is ook mooi. Geen werkdruk, geen relatieproblemen,geen verplichtingen, geen wekker, geen gezaag rond uwe kop, geen (financiele) zorgen, jezelf kunnen zijn,...
# Eerdaags opnieuw even naar Syrie, vervolgens richting Jordanie. In Damascus is ne gast van het werk voor een 12-tal dagen. Mario van Herk doet er mee met het WK SNOOKER voor amateurs. Ga hem wa aanmoedigen.
# Leef op te grote voet, moet de broeksriem aanhalen, de tering naar de nering zetten, niet boven m'n stand leven, maar ja...!


EEN GOEDE FIETS, TIJD, ZON EN WAT GELD IS ALLES WAT IK NODIG HEB.

ALS JE EEN EIND WEGBENT, WEET JE OOK PAS WAT JE ECHT MIST !
EIGENLIJK NIET VEEL !
FAMILIE, MATEN, VRIENDINNEN, E GOE LIEF, MENSEN !



Ciao aan ieder, zie dat jullie niet bevriezen he !!!!





Benny Neyman zong ooit; een nacht zonder liefde is een... verloren nacht.
Amai, ik heb nog wat in te halen!

Even laten weten dat ik nog leef.

Hoi aan ieder.
Dikke problemen in Syrie en Libanon... met mijn blog. In Syrie geraakte ik er gewoon niet op en op dit moment in Libanon duurt het een dik kwartier om... 1 foto te downloaden. Binnen een week ben ik in Jordanie en probeer ik het daar opnieuw om er wat op te zetten.

Groetjes aan het thuisfront.

Efkes geleden hé !

Zoals gebruikelijk volgt er één van dees uren wel wat uitleg. OF TOCH ZEKER MORGEN !!!!! HET ZAL ZEER WAARSCHIJNLIJK OVERMORGEN WORDEN !!!! HET ZAL WEL ZATERDAG WORDEN. EN EEN STUKJE VAN ZONDAG.


Hallo aan iedere lezer van deze blog. Heb een paar berichtjes en mailtjes gekregen met de vraag waarom het zolang stil bleef op m'n blog.
Wel, het enige antwoord hierop is dat ik weinig of geen zin had om een verslag te schrijven, momenteel weinig inspiratie heb en dat m'n "legendarische luiheid" gigantische proporties aanneemt als ik niet aan het fietsen ben, soms zelfs ... op de fiets.. Rust roest, een mens went makkelijk aan een lui leven, ook, of net vooral ik. Een stukje schrijven, verslag uitbrengen is niet altijd even eenvoudig of rap, rap gefixt. That's all guys!
Vandaar ook een KORT en BONDIG verslag en dit van dinsdag 28 september t.e.m. zondag 07 november, welgeteld 41 werkdagen!
Beloof opnieuw beterschap in de toekomst.

VERSLAG VAN di. 28.09.2010 t.e.m. zo. 07.11.2010


Dinsdag 28.09: Istanbul.
------------------
Woensdag 29.09: Istanbul.
-------------------
Donderdag 30.09: Istanbul.
--------------------
"De Zwarte Markt" in Hulst-Tessenderlo x 1000. Istanbul kort en bondig. Voila!




Van alles te zien, van alles te doen.
16 Miljoen inwoners, druk, druk, druk.




De Blauwe Moskee.





De Aya Sophia met binnenin prachtige mozaieken.




De scheve toren van Pi..., euh, de Galatatoren.





De Egyptische Bazaar en de Grote Bazaar die helemaal overdekt is en meer dan... 4000 winkeltjes telt.




Iedereen in Istanbul is bezig met "business".
Een paar turkse lira bijeen krijgen, kopen en verkopen.


De mevrouw verkoopt pakjes mais zodat de duiven niet verhongeren.




De meneer laat voor 25 kutus (10€cent) iemand op z'n weegschaal staan en hoopt dat andere mensen zich zo veel mogelijk uithongeren zodat hijzelf niet hoeft te verhongeren.





En deze mannen hun dagelijkse job is eerst de vıssen eten geven om ze dan zelf op te eten.


"Istanbul bu enfes". Istanbul is wonderlijk.
Alaaaaaaaaaaah, Alaaaaaaaaaaah- gezang klinkt uit de luidsprekers van de minaretten over de gehele stad.





Vrijdag 01.10: Istanbul- Iznik. = 70km.
-----------------
Uit Istanbul vertrokken met de boot naar Yalova en van daar verder gefietst naar Iznit. 70Km met heel druk verkeer op de 3-baansweg.









Zaterdag 02.10: Iznik- Bileçık. = 90km.
------------------
Lastig. 6 Uur op m'n fiets gezeten om 90km te overbruggen. Wat dacht je, veel bergop en wind op kop natuurlijk. 's Avonds een soort Ierse pub binnegestapt in het centrum van de stad. De patron garandeerd me dat ik morgen Standard- Anderlecht hier kan komen bekijken. Ben benieuwd of hij woord kan houden?!



Zondag 03.10: Bileçık.
----------------
Bileçık is een aangename stad met een enorm prachtige, grote moskee, zowel vanbinnen als vanbuiten.







Om een uur of 4 trek ik naar het café. Een paar toeristen en heel wat jonge Turkskes, die zo later blijkt de match ook aandachtig volgen en de prestatie van Sinan Bolat druk becommentarieeren.
De gast uit Belgie krijgt een bevoorrecht plaatske en ik zie mijn ploeg "de nekken uit Brussel" met 5-1 oppeuzelen. Ietwat geflatteerd, maar toch. Sinan presteert geweldig en ik krijg zowaar van enkele gastjes een schouderklop en een high-5. Ben één van de weinigen (eigenlijk de enigste) die het bier rijkelijk laat vloeien. Rond een uur of 9 taffel ik naar m'n hotelkamer. Life is good!




Maandag 04.10: Bileçık- Kuthaya. = 120km.
------------------
120 Km gefietst door het binnenland van Turkije. Eigenlijk niet veel te zien onderweg.
Stampen- duwen- trekken- koppijn- ... Tja.



Dinsdag 05.10: Kuthaya- Afyon. = 105km.
------------------
On the road again.
Met de eerste zonnestalen van de dag vertrokken. Een aangename rit en al rond een uur of 2 in de namiddag, na een dikke 100km, in Afyon aangekomen. Een paar uur in de stad rondgehangen en naar de top van de rots gewandeld waar er zich de overblijfselen van een oude burcht bevinden. 719 Treden blijkbaar. Ik heb ze niet geteld maar het uitzicht is de moeite!














Terug in het hotel is de eigenaar enigszins opgewonden als hij hoort dat ik vanuit Belgie hierheen ben gefietst. Hij spreekt vloeiend duits, maar vooral ook, is een beetje machtsgeil en na een paar telefoontjes staat er een half uur later een journalist van het plaatselijke "Belang van Limburg" voor me. Ik mag m'n verhaal vertellen, er worden enkele foto's genomen en wanneer ik het er nog eens vingerdik opleg dat ik in Afyon uitstekend gegeten heb en dat de kamers in het hotel van meneer Sahibi Ishan Soydan erg stijl- en smaakvol ingericht zijn weet hij bijna niet meer kruipen van eigendunk en zelfgenoegzaamheid.
Ik zit er niet mee. Hij doet maar.








Woensdag 06.10: Afyon- Bakla. = 130km.
--------------------
's Morgens bij het ontbijt liggen er al een hoop kranten op de tafels. Het stukje wordt door de andere gasten "gelezen en goedgekeurd" en ik fier natuurlijk.
De hoteleigenaar is opnieuw in alle staten, spreekt alleman aan op straat en laat niemand passeren voor zij/hij het krantenartikel gelezen heeft.
Ach, ne goeie mens die meneer Sahibi Ishan Soydan, (voor degenen die hem kennen) een beetje te vergelijken met Fons Vandebriel, de voorzitter, mecenas van voetbalclub Heidebloem Hulst zo'n 25 a 30 jaar geleden.
Hij geeft me nog een briefje mee waarop hij in het turks schrijft: "Ik zoek een slaapplek voor de nacht. Kan u me voorthelpen a.u.b., hartelijk dank".
Volgens hem heeft ieder turks dorp, hoe klein ook een (gratis) onderkomen beschikbaar voor onverwachte gasten.
De 30€ voor de nacht in zijn hotel... neemt hij zonder verpinken met de glimlach aan!!






Na de euforie, de harde realiteit en dat betekent 130km hard labeur. Het gaat weer goed omhoog en " M'N MOREEL NEEMT EEN DUİKVLUCHT BIJ EEN WANSMAKELIJKE STEILE KLIM ". ( Pleonasme, metafoor,...)?






's Avonds nog een dik uur in het pikkedonker bergop, bergaf. Onderweg gewoon niets te vinden om te slapen, verdorie koud en de paar mensen die ik nog tegenkom kunnen of willen me niet helpen en hebben het enkel over Egirdır, een stadje 40 a 50km verderop.
Ik weet niet wat te doen en zie het echt niet meer zitten. Om me hier in de bergen op de grond te slapen te leggen is geen optie en zie ik helemaal niet zitten. Er zit niets anders op dan voort te prossen!
Echt, de tranen staan in m'n ogen van ellende.
Dan opeens en of god de vader hem zelf er gaat mee bemoeien zie ik een bordje, met daarop, bijna onleesbaar "Pansjon- 200m".
Woh, wat ben ik content wanneer een gast opendoet als ik een paar keer op de deur geklopt heb. Zonder douche, zonder eten of drinken kruip ik onder de lakens.
Stikdood. Gewoon aan het einde van m'n latijn. Emotioneel een wrak.

WAT VOOR EEN HINDERNISSENPARCOURS WAS DIT WEERAL!
BEN HET ALLEMAAL EEN BEETJE BEU.
MAN, WAAR BEN IK MEE BEZIG!?
IK MIS VOLK ROND MIJ; FAMILIE, MATEN, VRIENDINNEN, E GOE LIEF!




Donderdag 07.10: Bakla- Egirdır. = 45km.
---------------------
Een paar uurkes freewheelen tot aan een reusachtig meer en in het toeristenplaatsje Egirdır een gezellige, propere en goedkope kamer genomen in een backpackershostel.






Het weer is rond de middag helemaal omgeslagen. Koud, regen, wind, storm, donder, bliksem in de bergen rondom het meer. Spookie!
Kan me niet bommen, integendeel, geniet er van. Ze hebben de chauffage opgezet en vanachter het raam in het cafeetje van de hostel heb je een prachtig uitzicht over dit schouwspel.

In gesprek geraakt met een hollands koppel dat 4 weken met de fiets door Turkije trekt. Ze zijn beiden 68 en zien er bijzonder sportief en fit uit moet ik zeggen, maar hoe zijn kezen hé.
Opscheppen over hun prestaties, veel praatjes, ze vinden de bergen hier "eerder makkelijk" te bedwingen, zonder boven hun toeren te gaan en zich uitermate te vermoeien halen ze dagelijks makkelijk een afstand van 100 tot... 150km.
Kaaskoppen blijven blaaskoppen peins ik.
Dan heb ik veel meer leut en plezier met de Australische Maureen. Ze komt uit Shepparton en laat dat net het stadje zijn waar ik samen met m'n vriendin van toen 6 weken appels en peren geplukt heb om wat extra sollen te verdienen op doorreis door Austalie. 1991 Was dat, amai de tijd vliegt.
Herrinneringen opgehaald en jongen, jongen ik genoot van dat meiske met haar sappig Aussie-taaltje. Ze kon werkelijk ontzettend enthousiast vertellen, met veel fucking this, fucking that and a lot of fucking shit.
The beer was fucking good, the raki tasted fucking excellent and I was a fucking sweet guy.
En zij,... ZIJ KON E BIKKE DRINKEN MANNEN!
Samen een flesje of 15 a 20 soldaat gemaakt, kunnen er nog meer geweest zijn (halve literkes of course) en nog een fles raki erbovenop.
Slappe lach, ladderzat, soulmates, I like the fucking drinking mentality of the people Douwn Under. Ten lange duur beiden zo zat als een kanon.
Maureen, ik schat... een 120 kilo schoon aan de haak!




Vrijdag 08.10: Egirdır.
------------------
Rustdag.
Als ik tussen de morgen en de middag slaapdronken wakker word ligt er een briefje op tafel.
"Thanks Marc for the great time. I enjoyed every moment with you. I decided to take the 9 o'clock bus too Istanbul. Take care mate and have a fucking exciting stay in the Middle East. Loves, Maureen".
Ik weet er niet alles/veel meer van.
De hollanders zijn er ook vandoor. Ik hoop (niet) dat ze van hun fiets geblazen worden. De weergoden maken opnieuw ruzie als ik door het raam staar.
Eigenlijk heel de dag in bed gelegen met nog maar eens een gigantische kater.
Ik moet nu stillekesaan realist zijn.
De wetten van de natuur zijn onomkeerbaar.
Ik ben de 40 ruim gepasseerd.
Ach watte, ge kunt beter hier uitzieken dan dat ge er thuis moet mee gaan werken!
's Avonds toch nog naar het dorp gewandeld. Tis ijzig koud buiten (8*) en iedereen loopt rond met een sjaal, muts en handschoenen aan.
2e Helft van Kazachstan- Belgie gezien (0-2), daarna met de dorpsbewoners Duitsland- Turkije (3-0).
En ondanks dat of juist doordat dit een alcoholvrij café is en de sfeer onder de Turken bedrukt is door de nederlaag en de noordpooltemperaturen voel ik me happy.





Zaterdag 09.10: Egirdır- Kargı. = 110km.
--------------------
Om het met de woorden van de keesies te zeggen. Lekker heerlijk ontspannend ritje in een toverachtig mooie omgeving. Nouw, wat hebben wij er even van genoooouwten!
Was het maar waar!




Zondag 10.10: Kargı- Side. = 130km.
------------------
De grote form vandaag. Heeft natuurlijk veel te maken met het feit dat ik vanop een hoogte van 900m naar zeeniveau fiets. Plezant op de fiets, waar moet ik dit schrijven!
En om nog eens een ander woord te gebruiken, een semiluxueuze kamer aan zee gevonden. Wat kan je je er bij voorstellen hé! Ik weet het zelf niet juist.




Maandag 11.10: Side.
------------------
Op het strand gelegen en rond een uur of 4 richting Manavgat gefietst, 20km van Side verwijderd.
Pol,ne maat van het werk (Visko-teepak, een bedrijfje uit Lommel dat vriendelijk bereid was om me een jaar rustig te laten herbronnen) is hier samen met z'n eega Sonja. TV Limburg organiseert jaarlijks een reis met alles erop en eraan en zij zijn samen met 450 andere limburgers een week op vakantie hier.
Tis een blij weerzien met de 2.
Pol gaat wel iets regelen zegt ie zodat ik binnen in het hotel geraak. We spreken af dat ik morgenvroeg om 10u aan de ingang van het Asteria Elita Resort sta.
Ben content nu ik opnieuw een paar mensen van thuis heb gezien.










Dinsdag 12.10: Side- Manavgat. = 20km.
------------------
Om iets na 10 staan Sonja en Pol me op te wachten aan de ingang van het hotel terwijl ik met m'n fiets aangereden kom. Tot m'n grote verbazing en "enigszins" verlegen constateer ik dat ze er niet alleen staan maar dat er ook een 50-tal symphatisanten bijééngetrommeld zijn om me met een luid applaus als een held te verwelkomen. Enkele mensen van TV Limburg hebben dit inééngeflatst, een cameraman schiet wat beeldmateriaal en een reporter van de limburgse zender duuwt een mikro onder m'n neus en stelt een paar vragen.
Ook is er nog een team daar van een plaatselijke turkse krant en na "m'n optreden" geeft de manager van het hotel me een groen polsbandje zodat ik all-inclusive kan genieten van de faciliteiten van zijn 5-sterren hotel.
Ik heb er spik in en voel me super in deze feel-good movie!







Als we 's middags gaan eten duurt het een half uur eer ik terug aan tafel geraak. Wildvreemde maar vriendelike mensen klampen me aan en willen meer van me weten. Van sommigen krijg ik zomaar schouderklopjes. Anderen vragen of ik met hen op de foto wil. Mensen aan tafel stoten elkander aan en ik hoor hen zeggen: "Dat is em, de meneer met z'n fiets. Tis precies wel ne sportieve, en hij ziet er toch gezond uit".

Sammeke Goris is ook daar met z'n gezin op "werkvakantie" en Kelly Phfaff tikt me op m'n schouders en zegt: "Hier se, de beroemde coureur uit den limburg, hoe ist"?
Met een rooie kop stamel ik enkel: "En u bent..."?
Ik moet het nog leren, me voortbewegen ın het wereldje, BV's onder elkaar!

Ik profiteer er goed van samen met Sonja, Bernadette, Yvonne, George en Pol. Vooral Sonja soigneert me goed, ge kent moeders hé. (Alhoewel ik maar een jaar of 5 schil met haar). Pintjes halen, T-shirts uitwassen, hebt ge genoeg gegeten, zie ma dat ge niets tekort komt hé.






's Avonds aan het uitgebreid buffet is het weer een hindernissenparcours eer ik terug aan tafel geraak. Mensen willen meer over m'n reis weten, geven goede raad, wensen me op m'n verdere reis door al die gevaarlijke landen veel geluk en het blijft ongelooflijk, ze willen samen met me op de foto.
Een al iets oudere dame vraagt of ik Ludo Dierckxsens ben.
Raar, wie is hier de publieksmagneet op dit moment?
Sammeke, laat het gras maar groeien, of ik.

Om 8u voetbal op groot scherm. Een honderdtal hotelgasten zien de Belzen 4-4 geijkspelen tegen de Oostenrijkers. Het zal weer niet voor deze keer zijn.
Daarna nog even naar de dısco.





Woensdag 13.10: Manavgat- Alanya. = 60km.
--------------------
Bij Sonja en Pol op de kamer geslapen. Geen probleem.
Ontbijt- beachvolleybal- zwemmen- lezen- zonnen- pinten pakken- babbelen- genieten- ...
's Middags nog eens uitgebreid mijn pens volgestopt en in de late namiddag naar Alanya gefietst, 60km verder.
Fijne mensen, Sonja, Pol, Bernadette, Yvonne, George en al de andere Liiiiiii...mburgers. See you next year. Merci.
's Avonds in Alanya nog een paar berichtjes en reacties gehad van het thuisfront.
Ze hebben me op TV Limburg gezien en iedereen vind het tof.









Donderdag 14.10: Alanya. = 0km.
---------------------
Ludo heeft het filmpje op m'n blog gezet. Goed, want zoiets zelf doen is echt te ingewikkeld voor me.
Op zoek gegaan naar de bootmaatschappij die van hieruit de verbinding verzorgt tss. het turkse vasteland en het cypriotische Gırne. Ze vertellen me dat verleden week... de laatste boot is uitgevaren. Pas volgend voorjaar wordt er opnieuw gevaren. Ik moet naar Mersin, 300km verder om van daaruit een boot naar Cyprus te nemen.
Kan me niet schelen, ook goed, ik zie wel.
Alanya is op het eerste zicht een heel leuke vakantieplek en besluit een paar dagen te blijven.




Vrijdag 15.10: Alanya. = 0km.
------------------

Zaterdag 16.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Zondag 17.10: Alanya. = 0km.
-----------------

Maandag 18.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Dinsdag 19.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Woensdag 20.10: Alanya. = 0km.
--------------------

Donderdag 21.10: Alanya. = 0km.
---------------------

Vrijdag 22.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Zaterdag 23.10: Alanya. = 0km.
--------------------

Zondag 24.10: Alanya. = 0km.
------------------

Maandag 25.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Dinsdag 26.10: Alanya. = 0km.
-------------------

Woensdag 27.10: Alanya. = 0km.
--------------------

Enkele dagen!
...14 Volle dagen in hetzelfde hotel verbleven, m'n fiets in het washonk neergezet en 2 weken geen blik meer gegund en ook niet tegen gaan praten!
Honderden, misschien wel duizend hotellekes hier in Alanya en nu het laagseizoen begonnen is zijn de prijzen... zeer democratisch.
Een 3-sterren hotel binnengestapt en voor een propere, ruime kamer met kingsize-bed, ligbad en douche, minibar en sateliet TV, 's morgens ontbijt en 's avonds een uitgebreid en lekker koud- en warm buffet, een gezellige bar buiten aan het zwembad en heel vriendelijk personeel betaal ik... 22,50€/dag. Schappelijk toch!
De gasten, voor 95% gepensioneerde scandinaviers krijg ik er gratis bij!









DAGINDELING GEDURENDE 14 DAGEN.
_________________________________

* Wakker worden rond 7u met de zon: Heerlijk! 12 van de 14 dagen is er volop zon van 's morgensvroeg tot 's avondslaat. Temperaturen rond de 25 a 30* .
* Den TV aanzetten om wat nieuws/sport mee te pikken op CNN, BBC World, ARD, ZDF of Eurosport.
* Douchen.
* Een korte wandeling op het strand.
* Rond een uur of half 9, 9u een dik uur aan de ontbijttafel.
* Hier en daar een babbelke slaan met de oudjes.
* De krantenkiosk om de hoek goed in 't oog houden want rond half 10, ten laatste om 10u ligt "Het Laatste Nieuws" van die dag in de rekken.
* Minstens een uur of 2 zoet met het lezen ervan en een 1e, 2e en 3e pintje erbij.
* Rond 13u een snack en een drankje en zien dat ge voor even uit de blakende zon blijft.
* Rond 14u op het strand of aan het zwembad gaan liggen, de omgeving afspeuren, zonnen, zwemmen, beachvolleybal, eventueel een siestakke, wat volk leren kennen,... een paar glazen erbij.
* Rond 18u het bad laten vollopen en een half uur... relaxen.
* Rond 19u naar het restaurant en lekker eten en drinken a volonté
* Rond 20u een terraske, elke dag wel ergens een voetbalmatch op groot scherm buiten, eventueel wat internetten en zo ook de mogelijkheid om de wedstrijden van m'n ploegske Royal Footbalclub Standard de Liege te volgen via Radio 1.
* Rond 22u, 23u, 24u slapen en... wakker worden rond 7u met de zon: Heerlijk!










Den toerist uithangen!
Even het reizen stopzetten en blijven hangen waar het mooi en aangenaam is. Je hebt eigenlijk niks meer nodig dan zon, eten en drinken en evt. wat leuke dingen of mensen om je heen.
Het enige wat je kunt doen is genieten van eenvoudige dingen en verder niets.
Wel denk ik elke dag; ik ga vandaag eens aan het verslagske voor m'n blog beginnen of morgen fiets ik toch maar beter is opnieuw verder richting Cyprus of Syrie om dan iedere avond of iedere morgen tot de conclusie of de bedenking te komen dat het toch voor morgen zal zijn,... voor morgen,... morgen!

3 Deense "waave" ontmoet en enkele dagen rond hen gehangen. Het klikt en in het bijzonder met 1 van hen, Idütte, kom ik heel goed over(h)een.
Plezant. 3 Dagen is m'n normale dagindeling helemaal in de war! Daar se, te laat voor het ontbijt.
Sappige verhalen, foto's?
Ten eerste, er bestaat nog zoiets als privacy.
Ten tweede, ik pronk niet graag met "trofeeén".
Ten derde, de ware schoonheid zit vanbinnen.
Ten vierde, enkel de naaktfoto's zijn van goede kwaliteit.**

Neen, jullie zullen het moeten doen met een krantenfoto van Elske en enkele mooie zonsondergangen als compensatie. "Hopelijk" heeft Els C. het gedaan en zit ze niet onschuldig in de cel! Als geen ander weet ik wat het betekent,... VRIJ TE ZİJN.








** Wegens een mindere financiele periode is er toch de mogelijkheid een naaktfoto van Idütte te verkrijgen. Telefonisch te bestellen op gsmnr. 0472691297 na overmaking van 100€/foto op het reknr. 001-1667013-47.


Uiteindelijk woensdag 27 oktober dan toch "echt" beslist om morgen terug wat te gaan fietsen. De zon heeft elke dag m'n pas opgebouwde beenspiermassa beetje bij beetje doen wegsmelten en ik heb er schrik van. Ook de vele beangstigende verhalen van het hotelpersoneel over de moeilijkheidsgraad en de staat van het wegdek tussen Alanya en Mersin maken me nerveus. Maar ik MOET verder!





Donderdag 28.10: Alanya- Zeytinada. = 80km.
---------------------
Goed tedoen. Heerlijk turks pensionnetje gevonden in de bergen. Geen woord engels, de electriciteit valt uit om 6u 's avonds en om 7 lig ik dan ook al onder de dekens!



Vrijdag 29.10: Zeytinada- Bozyazı. = 70km.
--------------------
Het tis nondedju slecht weer in de bergen langs de kust.Rond de middag een dik uur in de pletsende regen gereden zonder dat ik iets tegenkom om te schuilen, laat staan een huis of een café. Door en door nat, koud. Ik zit echt weer op m'n fiets te fluiten van contentement!
Het eerste huis dat ik tegenkom stap ik binnen. Ze hebben er ook kamers en ik besluit om er te blijven en al m'n spullen te drogen te leggen... in de blakende zon.
Opgedroogd ga ik wat wandelen in het adembenemend mooie landschap. Terug "thuis" stort ik me in de drank. 2 Flessen turkse rooie wijn, eigenbrouwsel van de boeren in de streek. Rare smaak in 't begin, even later... njam,njam,njam.










Zaterdag 30.10: Bozyazı- Silifke. = 100km.
--------------------
Van 's morgens heel vroeg tot 's avonds dat het bijna donker is sleuren, trekken, duwen, stampen,... doorgaan en proberen niet op te geven.
Heb vandaag weeral iets nieuws ontdekt. MOET NU OOK AL EEN BERGAF... TE VOET DOEN!
De vele regen van de laatste dagen hebben sommige "wegen" waar er gewerkt wordt herschapen in modderpoelen en bergaf is het soms een echte glijbaan.
De miserie is weer niet te overzien!




De wegenwerkers tikken op hun voorhoofd als ik passeer.





Zondag 31.10: Silifke- Mersin. = 110km.
------------------
Een berichtje van de mannen. Ze zitten in de bus naar Brugge waar Standard in de namiddag speelt. Van de vorige jaren weet ik dat dit één van de "hoogdagen" is. Zat vandaag dan ook veel liever in Belgie dan hier te kl*ten op m'n fiets. Uitslag 2-2.



Maandag 01.11: Mersin- Adana. = 80km.
-------------------
Mij hoort ge vandaag niet klagen.
Iedereen heeft wel eens last van stemmingswisselingen.
Soms zit je gewoon in een dip. Een paar tellen- KILOMETERS - later kan ik de hele wereld weer aan.
Het is Allerheiligen en 's avonds om half 6 donker doordat ook hier het winteruur ingegaan is.
Winter?
Zalig fietsen in t-shirt en korte broek. Volop zon,... 28 GRADEN!




Dinsdag 02.11: Adana- Osmanije. = 90km.
-------------------
Oh ja. Al eventjes geleden beslist om niet naar Cyprus te gaan.
Nog 3 dagen fietsen tot met de grens van Syrie.




Woensdag 03.11: Osmanije.
---------------------
Aan dit verslag begonnen en toch al de foto's erop gekregen.




Donderdag 04.11: Osmanije.
--------------------







Vrijdag 05.11: Osmanije- Iskenderun. =80km.
--------------------



Zaterdag 06.11: Iskenderun.
--------------------
Heel de dag schrijven, letterkes en cıjfers ingeven. Hoop er morgen mee klaar te zijn.




Zondag 07.11: Iskenderun.
-------------------
Turkije zit er bijna op. Morgen val ik Syrie aan en hoop dat ze me binnenlaten zonder visum. Ik hoor allerlei tegenstrijdige berichten hieromtrent. Zie wel wat de tijd brengt. Op de site van het belang van limburg zie ik alvast dat het weer in Syrie de eerstvolgende 10 dagen goed blijft, 1% kans op regen, overdag 25*. goed zo.
Turkije was goed voor me.
De afstanden zijn er wel gigantisch groot en ik kwam tot de vaststelling dat er echt NIEMAND fietst,zelfs niet met een gewone fiets.
Het wegennet is verrassend goed en de Turken ontzettend nieuwsgierig, vriendelijk, beleefd, gastvrij en heel enthousiast als het over m'n reis gaat.
En ook hier had ik altijd, steeds een heel veilig gevoel.

Je gewone leven even stopzetten en een jaar lang reizen.
Een jaar lang de hort op. Ik doe dat graag.
Een jaar lang reizen lijkt lang, maar dat is het niet. Ik ben bijna halverwege.
Een aantal keer zorgeloos op wereldreis vertrekken en maandelijks 400€ op je rekening gestort krijgen is toch super.



Dit was het weer voor even. Een --- K O R T en B O N D I G --- verslagske. Ja watte,normaal ben ik soms niet. Ik ga een pint drinken. Ciao.

Nog even dit.
Dat Maureen, de austalische uit Shepparton niet alleen goed kon drinken maar zeker in het begin van de avond ook heel zinnige dingen kon vertellen blijkt uit deze 2 zinnen die ik samen met haar adres in m'n notaboekje geschreven heb.

" DON'T QUIT PLAYING BECAUSE YOU ARE GROWİNG OLD".
" YOU WILL GROW OLD AS SOON AS YOU QUIT PLAYING".


En ook nog dit.
Aqaba in Jordanie,
Dahab- Hurghada- Taba- Sharm el Sheik in Egypte,... ideaal voor een flinke portie zon, zee en strand in de winter op amper 5u vliegen van Brussel met Jetairfly of Thomascookairlines.
Eind november, begin december ben ik in Jordanie.
December en januari hang ik ergens rond in Egypte.

Heeft er iemand zin in een heerlijk ontspannende luilekkervakantie?!