Enkel een paar foto's van de laatste week vanuit Montenegro.


5 dagen op een camping geweest.

Sveti Stefan.

MORGEN MAANDAG 23aug. VAL IK... ALBANIE BINNEN. TOT EEN VAN DEES.

En o ja, Hans nen dikke proficiat met je geweldige prestatie he. Ciao.

Een beetje thuiskomen.

1* MORGEN KOMT HIER NOG EEN VERSLAGSKE BIJ. (vrijdag 13 augustus).

2* Ik moet me corrigeren. Het zal even later worden. Sorry. (zaterdag 14 augustus).

3* Verslag van donderdag 05.08.2010 t.e.m. vrijdag 13.08.2010. (donderdag 19 augustus).

4* DE FOTO' S STAAN ER AL MEER DAN EEN WEEK OP. DOOR EEN PERIODE VAN GEWELDIGE LUIHEID VOLGT HIER NU PAS ( vrijdag 20 augustus ) HET VERSLAG ERBIJ.

5* Dit verslag wordt zaterdag(21 augustus) bijgewerkt.

6* Ook zondag (22 augustus) nog enkele aanpassingen.


Donderdag 05.08 : Zadar- Sibenik. (Kroatie)
------------------
Tamelijk lastige rit. Een weg genomen een 10-tal kilometer landinwaarts om de gevaarlijke en overvolle kustweg richting Split te vermijden. Minder druk verkeer, maar wel wreed lastige 70 kilometers.
Omhoog- omlaag- slechte weg vol kuilen- windop- broeiend heet (tot 40* schat ik).


Vrijdag 06.08 : Sibenik- Split.
---------------
Vanuit Sibenik besloten om toch de kustweg te nemen. Viel al bij al goed mee en in de vooravond in Split aangekomen.
Langs het stadion van HAJDUK SPLIT gefietst en in een supporterscafee een paar pinten gedronken en met enkele gasten geleuterd over voetbal, over Milan Jovanevic, over Pamic die nu bij onze club Standard de Liege speelt, over Hajduk zelf.
Hajduk Split had gisteren voor 45000 man gewonnen met 3-0 en zich gekwalificeerd voor de 3e voorronde van de Euro-league. Ik vond het verdomd spijtig dat ik geen dag eerder hier was. Was anders de 45001e geweest!

Dus in de vooravond aangekomen en op een plek of 10 geweest om 'n slaapplaats voor de nacht te vinden. Jeugdherberg, pension, appartement, hotels, motels, ... gans Split zit eivol!
Door heel de stad gepeddelt, bergop, bergaf, doodlopende straten, van de regen in de drop en op een verlaten weg in het pikkedonker in een diepe kuil gereden en de haken van de 2 voorste fietstassen zijn afgebroken. GODVERDOMME, DIKKE MISERIE! Voorste band loopt ook langzaam leeg en ne keer of 5 terug opgepomt.
Om 11u 's avonds ten lange leste een kamer gevonden in het poepchique hotel Bellevue, 87 euro, schandalig duur natuurlijk, maar buiten slapen blijkt hier geen optie te zijn op vrijdagavond.
Gedoucht en nog in de stad geweest om wat rondtehangen. Toch nog een beetje lol gehad in het levendige stadscentrum, na een 3 uur durende, enerverende zoektocht naar een slaapplek.



Zaterdag 07.08 : Split- Sobrec.
----------------
's Morgens ontbeten in een prachtige zaal maar het horecapersoneel (2 norse, oude vijftigers) had geweldig veel last van de vroegere Joegoslavische communistishe mentaliteit. Een 2e kopje halfwarme koffie serveerden ze met neerhangende schouders heel erg tegen hun goesting!
Vertrokken en na een paar kilometer heb ik de voorste binnenband toch moeten vervangen.
Kwam het door het vele volk dat er langskwam? Ik weet het niet, maar het duurde toch weer meer dan een dik uur eer ik alles zo'n beetje terug normaal op z'n plaats had en opnieuw kon vertrekken. Met bloed aan beide handen.
Had totaal geen zin om verder te fietsen en al na een kilometer of 8 van Split een camping gevonden om m'n tent optezetten.
Maar een tent ineen flatsen is nog zoiets, dus mijn tent laten opzetten door Igor, een vriendelijke, behulpzame Pool die naast me kampeerde. Hij gaf me er zelfs een koud biertje bij!
Morgen hoop ik Sandra, Michelleke Mondelaers en z'n zoon Dylan hier te zien.
Kijk er naar uit.



Zondag 08.08 : Sobrec.
---------------
Rond 11u in de voormiddag is de clan Mondelaers met hun mobilhome gearriveerd.
Sandra, Dylan, Michel en hun hond Eshley.
ZALIG. Heel de dag babbelen, keuvelen,jupiler en duvel drinken, veel en lekker eten, barbecuen, elkaar eens op de schouders kloppen,lachen, zeveren, enkele spellekes spelen, ...
Hoef geen tijd in m'n kleine tent door te brengen en in een comfortabel zeteltje aan tafel smaken de duvel, jupiler, wijn,en de borrelkes verdorie goed.

Heb het eerder verteld, maar na een paar maanden reizen is een ontmoeting of het terugzien van familie, kennissen of vrienden eigenlijk iets heel eigenaardigs en raar.
Het is hier, zo ver van huis factor 5 of 10 qua beleving, gevoel en intensiteit!!!!
Gratis verwend worden met een oprechte glimlach! Mooi. Merci. En ik zou het ook doen.

Na de ontspanning mag er ook gewerkt worden en zodus wordt m'n fiets degelijk onder handen genomen. Na de 2 valpartijen van de laatste maanden en het accidentje van enkele dagen geleden worden m'n computerke en het licht hersteld, worden er nieuwe remblokjes gestoken, krijgt de ketting een grondige smeerbeurt, worden er 2 binnenbanden geplakt, worden de banden extra hard opgepomt en met de hulp van klitbandjes (of hoe noemt zoiets?) blijven mijn voorste fietstassen veilig op hun plaats. Met nog 2 nieuwe achtertassen erbij die Michel bij had is alles weer pico-bello in orde.

En o ja! Iemand moest het fototoestel hanteren. Dus merci Sandra, Dylan en Michel.



Maandag 09.08 : Sobrec.
-----------------
De Mondelaersen hebben hun fiets ook bij en vandaag zijn we naar Split gereden, een kleine 10km ver.
Dylan, ne sportieve gast genoot er zichtbaar duidelijk van.
Sandra moest effe op haar tanden bijten, maar volgde met een air van mij maakt dat hier allemaal niet zo veel uit, een fluitje van een cent is dit. (Of schat ik dit verkeerd in schat?).
En Michel, tja! Op een tijdspanne van een paar minuten had hij ei zo na 2x te maken met ... verkeersagressie! Met hem op een fietsvakantie vertrekken????

DE BESTE MATEN.

Sandra zoals we haar allemaal kennen.
Hier na een bergop.

Split, een stad met een fascinerende geschiedenis. In 295 beval de Romeinse keizer Diocletianus tot de bouw van een enorm paleis op deze plek en ... enz., enz.
Ben er zeker van dat het een heel aangename, romantische stad is in het voor- en najaar. Nu is het een beetje te druk, te heet.

Terug naar de camping gereden en langs een heel drukke weg de de laatste kilometers vrij steil naar beneden.
Ongeveer 20km gereden maar toch een enigszins pittig en hels ritje met die 3 kadees rond mij!

Nota: Fietsen is dikwijls niet zo eenvoudig als het op het eerste zicht lijkt.
Voorzichtig zijn en ALTIJD heel geconcentreerd blijven is de boodschap. Anticiperen, op tijd richting aangeven, kuilen ontwijken en stenen en andere obstakels vermijden, niet slingeren van links naar rechts en eigenlijk een standbeeld zijn op je fiets wat natuurlijk niet mogelijk is bij het vele op en afrijden van alle bergskes, niet dadelijk schrikken als de vrachtwagens en autobussen rakelings langs je heendonderen.
Concentreren en dit proberen vol te houden.
En vooral ook geluk hebben, heel veel geluk.

GELUK en CONCENTRATIE. Dat zijn de 2 TOVERWOORDEN als je met de fiets onderweg zijt!

's Avonds wat gaan wandelen. Het was druk op de lokale kermis.
Terug naar de mobilhome en lekker pintelieren, aquavit slurpen en wat tegen elkaar broebelen.



Dinsdag 10.08 : Sobrec- Mostar (Bosnie-Herzegovina). AFSTAND = 170km.
---------------
170 Kilometer overbrugd op 5u tijd. Woh!
De grote vorm is daar. Eindelijk.
Maar ... de supervorm is er nog niet. De bionische man is nog steeds veraf.
110 Kilometer met de mobilhome meegereden. M'n vrienden reden naar Dubrovnic en op de weg daarheen konden ze me droppen in de nabijheid van de Bosnische grens. Ik kon gemakkelijk nog een paar dagen met hen optrekken en ik ging ook naar Dubrovnic, maar Mostar "riep" me.
Ik kan zelf moeilijk uitleggen wat me dan precies aantrekt. Maar soms heb ik dat dwingende gevoel. Ik moet daar naartoe. Ik moet dat daar eens zien. Ik moet eens ervaren hoe het daar is. Ik MOET de brug van Mostor van kortbij zien, in het echt. Ergens aankomen en ... voelen en zien! De stad en de brug van Mostar die in de Balkanoorlog maanden aan een stuk gebombardeerd en totaal verwoest werd.
Ik weet nog goed dat ik toen dagenlang aan de televisie gekluisterd zat en naar de beelden op CNN lag te staren. Ik weet ook nog dat ik me destijds heel verdrietig voelde toen de brug na de ontelbare bombardementen en kogelinslagen volledig ineenstortte en er ... geen brug meer was.

Afscheid genomen. Godverdorie. Michel en ikzelf met een krop in de keel, al zullen ne man of 5, 6 nu thuis moeilijk hun lach kunnen inhouden als ik dit vertel!
Ver van huis je maat nog eens goed vastgrijpen. Nogmaals; een speciaal, warm, bijzonder gevoel.

Het waren nog 60 zware kilometers naar Mostar. Veel bergaf, weinig bergop, echt waar.
Spijtig genoeg nu wind pal op de kop. Scheisse, tis altijd iets.

Maar WINDOP is zwaarder en erger dan BERGOP. Of maak ik mezelf weeral iets wijs?

's Avonds via enig speurwerk een kleine maar kraaknette kamer gevonden bij supervriendelijke mensen voor de aangename prijs van 10 euro/ nacht, ontbijt (een klomp brood, wat honing en een niet te drinken tas koffie) inbegrepen.

Woensdag 11.08 - Mostar.

-----------------
Heel de dag in de omgeving van de brug rondgehangen.
In de balkanoorlog werd deze brug, een Ottomaans- Dalmatisch stenen pronkstuk uit de 14e E gebombardeerd en volledig vernield door het Joegoslavisch staatsleger en andere geweldenaars en gespuis.
Enkele jaren na de oorlog herstelde de UNESCO de oude brug in haar oorspronkelijke staat.
Samen met de volledig verwoeste en nu ook terug heropgebouwde hoofdstad Sarajevo is de brug de "publiekstrekker" van een nieuw land met een trotse, vriendelijke en zeer gastvrije bevolking.

En als ge dan ergens zit waar wat mensen samenzijn hoef je je TV niet aan te zetten om iets boeiends of ongewoons te zien en in een lachbui te schieten. Als je je ogen de kost geeft heb je gegarandeerd uren kijkplezier en zit je naar de meest hilarische soap te kijken die er is.
Ja watte, hoe sommige toeristen zich in pijnlijke situaties manouvreren!
Bestellen ze een slaatje en zoekt madamme 10min in haar woordenboekje naar een bepaald woord. De serveuse blijft rustig, geduldig en (on)geintresseerd wachtend, blaast een paar keer haar wangen bol in mijn richting.
En ja hoor, na 10min kan de dame triomfantelijk meedelen dat ze er mayonaise bijwil. Ze spreekt Bosnisch! Alleen mayonaise is in elke taal... mayonaise.
Een oudere Fransman bestelt met veel poeh en pah een bord frieten. Hij toont de garcon uitgebreid hoe lang, dik en krokant zijn frietjes zouden moeten zijn. Toen hij even later zijn bord kreeg met fabelachtige mooie frieten daarop lachte hij erg zelfvoldaan.
Met nog steeds een lach van hier tot ginder strooide hij er wel erg kwistig veel zout over, maar ok, ieder zijn goesting he.
Toen hij de eerste hap van z'n frieten nam keek hij is snel rond. Beteuterd!
Het lachen was hem vergaan, tijd voor iemand anders om te glimlachen.
Hij had de halve... suikerpot over z'n frieten gekieperd!!!!!!

Donderdag 12.08 : Mostar.
------------------
Opnieuw heel de dag in de buurt van de brug rondgehangen en door de nog steeds vernielde straten met z'n kapotgeschoten huizen gefietst.
In Bosnie is door de oorlog een heel groot deel van de infrastructuur volledig vernield en is bijlange na nog niet alles terug hersteld.
Ik vind dat ge daar nog eens moogt bij stilstaan.
Het grote leed wat die mensen daar ervaren hebben. Deportatie- terreur- verkrachtingen- gruwelijkheden- foltering- moorden- ...
Ge ervaart hier en ik leer hier nog maar eens dat je levensloop en je mate van geluk en welvaart grotendeels worden bepaald door de plek waar je wordt geboren. Ik besef dat elke dag, hoeveel geluk ik heb dat ik geboren ben in BELZKE. Ge kunt maar beter in Belgie ter wereld komen dan pakweg in... SOEDAN!
Bij ons hoort ge dan dikwijls mensen maar klagen en zagen.
Luister, een goede gezondheid is het allerbelangrijkste.
Maar gelukkig zijn, content zijn, dat is vrij zijn van zelfmedelijden.
En laat dit nu juist DE WESTERSE ZIEKTE BIJ UITSTEK ZIJN. OH ZO... TRIESTIG!
Kan hier nog een boompje over opzetten, maar ja.
Zelf ben ik voor 50% Oekrainer. Vraag me dikwijls af wat er van mij zou geworden zijn moest ik DAAR geboren zijn.
Het antwoord is simpel.

DAT KAN NIET. DAN WAS IK ER NIET GEWEEST.

Vrijdag 13.08 : Mostar.
--------------
Nog een dag gebleven.

's Avonds een sms-je gekregen van mijne maat Hans B. . Hij staat vertrekkensklaar aan de start van de DODENTOCHT.
Friday the 13th. Als dat maar goed komt.

100Km stappen op 24uur tijd.
Komt overeen met 400km fietsen op 1 dag.

WEET UIT EEN KLEIN BEETJE ERVARING NU DAT DAT EIGENLIJK NIET MOGELIJK IS! ZOTTEKESWERK!


Bovenaan dit verslag luidt de titel, "een beetje thuiskomen".

Wel, Babka m'n allerliefste grootmoeder die er in november 99 wordt (zie foto van haar in 1 van de eerste verslagen op deze blog) stond tot voor enkele jaren dagelijks achter het fornuis.
Als we dan met z'n allen, toch snel een man of 20, bij haar mochten komen eten was ze soms dagen op voorhand bezig met de voorbereidingen van al het lekkere dat op tafel zou komen. Stoofvlees, zuurkool, knetlikken(soort Oekraiense deegbol), gehaktballen in paprikasaus, augurken, poolse worst, patatten, groentes, holopski(gekookte koolbladeren met daarin gewikkeld rijst, gehakt en een beetje ui), enz., enz.,... De tafel was steeds te klein om alles erop te krijgen en het eten gebeurde dan ook steevast in 4 of 5 shiften.

Wel hier in Bosnie zie ik erg veel terug van deze eetgewoontes en gebruiken.
De lekkere smaak, de kleuren, de hoeveelheid, 3 a 4 maal vragen of het genoeg is, ...

Beginnen we bovenaan met wat brood, daarnaast een halve liter Karlovaco, daaronder een Servisch slaatje van tomaat, ajuin, komkommer en pepertjes, op het bord in het midden een hoeveelheid rijst, op 7u een gehaktbal, op 8u spinazie met geplette witte bonen, op 9u stoofvlees, op 10u een hoeveelheid puree, op 12u een holopski van groene koolbladeren, op 13u een holopski van witte koolbladeren, op15u een niet te definieren oranje-ding, op 17u nog wat kool, en een vettig sausje van een halve centimeter over het gehele bord.
Jam, jam, lekker.

Nog een halve liter Karlovako, 2 borrelkes en een grote tas koffie en ik had... goed gegeten. Kostprijs voor dit alles was ongeveer 6 euro.

Tot vlug, groetjes.

VANUIT BOSNIE- HERZEGOVINA WIL IK IEDEREEN BEDANKEN !!!!

Hoi allemaal. Vanuit Mostar in Bosnië- Herzegovina wil ik via deze weg tegen iedereen merci zeggen voor de mailtjes, de sms-jes, de telefoons en de reacties op m´n blog. Soms is mijn belkrediet op, soms is er geen internetcafé en duurt het een paar dagen of een week eer ik kan antwoorden, soms is mijn computerkennis te beperkt om zo maar dadelijk te reageren, soms ben ik bekaf om dadelijk een antwoord te geven, soms is het echt te duur om een sms-je (tot 4€) laat staan een telefoontje (tot 15€ voor een paar minuten) te sturen vanuit landen die niet tot de europese gemeenschap behoren, o.a. Kroatie en Bosnie- Herzegovina, ....
In alle geval allemaal bedankt voor de meestal heel leuke reacties van de laatste paar maanden.

DUS VIA DIT.
---------------

Merci, ... Babka, tante Lena, Ann, Kristien, Ludo, Heleen, Sara, Jo, Loes, Bea , Karel, Golan, Isha, Pherro, Bert, Greet, Juul, Bert, Bossie, Dirk, Carole, Danny, Dirk, Ely, Dirk,Flipke, Anke, Nanou, Geert, Oill, Gert, Elisa, Marleen, Greet, Willy, Gunther, Guy, Kris, Toon, Ward, Hans, Lisa, Alex, Heike, Herald, Patrick, Hilde, Jutta, Helga, Jeroen, Lizy, Jobbe, Jurgen, Koen, Heidi en de kids, Marc, fam. Vrijs- Hueyers, Marcel, Rianne, Marc, Mario, Marino, Marnix, Martine, Dirk, Rani, Jarne, Maxim, Michel, Sandra, Dylan, Eshley, Noëlla, Patrick, Paul, Vivianne, Yannick, Ria, Rita, Patrick, Jo, Annick, Peggy, Lennart, Bono, Thierry, fam. Verheyen, Wilfried, Myriam, Ann, Wim en de kids, Xavier, Linda, Yvan, Yvan, Ann, Anneke, Bart, Gerda, Kim, Urbain, Rita, Jos, Roger, Annie, Marleen, Liene, Camie, Rudy, Stefan, Regine, Kobe, Pol, Sonja, Niels, Windy, Fons, Herald, Jos, Julien, Maria, Willy, Swa, Peter, Pluusje, Dirk, Jos, Pitoe, Marc, Francis, Francois, Nonkel Tienne, Tante Mia, Guido, Keano, Yasmin, Fernando, Ann, Stef, Maddy, Stefan, Heidi, Roel, Imana, Yano, Yinta, Yalina, Ian, Paula, Yves, Madeleine, Bart, Louise, Anjo, Jurgen, Fred, Martine, ...

EN NU NOOIT MEER VAN DIT! IN DE TOEKOMST PROBEER IK OP TIJD TE ZIJN!!

... In alle geval nog eens merci. Alles uit Belz doet me plezier !!!!!!!!!!!

Ik heb de foto's er weer eens opgekregen Ludo!!!!

MORGEN STAAT HIER ZELFS EEN TEKST BIJ. GEGARANDEERD OF IK KOM NAAR HUIS EN GA EEN CURSUS COMPUTER VOLGEN!!!!!!!

Dit is een verslag van m'n reis van donderdag 15.07 t.e.m. woensdag 04.08.2010. Hopelijk e bikke leesplezier.

Donderdag 15.07: Cortina d'Ampezzo.

------------------

Vandaag heb ik een echte col beklommen. "Een pittig toeristisch uitstapje"!

Vanuit Cortina d'Ampezzo dat op 1210m ligt naar de top van de Tre Cime di Lavaredo, 21km verder op 2349m hoogte.

Vanuit Cortina is het eerst 8km klimmen tot je de Passo The Croci bereikt op 1825m waarna er een "stomme afdaling" volgt van een kilometer of 3 zodat je op een hoogte van ongeveer 1600m opnieuw kan beginnen en nog 10 loodzware kilometers voor de boeg hebt. De eerste kilometers na de afdaling en naar het meer van Misurina op 1756m zijn doenbaar.

Het meer ligt er prachtig tussen de bergen, de Dolomieten, een ruig massief bestaande uit witte kalksteen rotsen. De Franse geoloog Deodat de Dolomieu bestudeerde in de 18e E de samenstelling van dit gesteente, vandaar de naam "dolomiet".

Het meer van Misurina. Naar boven moet het nog.

Vanaf het meer is het nog 7km stijgen en kan de "eigenlijke beklimming" beginnen. Juist geen 600m overbruggen op een goeie 7km! De wiskundigen onder u hebben het al snel door maar voor de minder rekenkundige knobbels, coureurs en wielertoeristen onder u snel even dit; De laatste 7km naar de top bedraagt het gemiddelde stijgingspercentage 8,7% , met in de laatste kilometers percentages van 12%, en pieken van 14 tot 16%.

(Versta me ook zeker niet verkeerd. Ga hier niet beweren dat de minder rekenkundige knobbels coureurs en wielertoeristen zijn he)!

Na de verpozing, eten en drinken aan het meer volgt er meteen een steile knik en ik verslik me dadelijk. Na een kort dalend intermezzo kom je dan aan een loket waar motorvoertuigen een heel fikse som moeten betalen om naar boven te mogen. Fietsers staan er niet op vermeld, hoeven niet te betalen en worden gerust gelaten.

Wij zijn milieuvriendelijk en hebben nu iets anders aan onze kop.

Vandaar af is het loodzwaar. Stijgingspercentages om van te duizelen en op 3km van de top begint de weg in steeds meer haarspeldbochten te slingeren.Een paar keer kan ik niet meer en moet afstappen. Te stijl, niets aan te doen!

M'n gemiddelde snelheid over de laatste 6km is 6,2km/h. Juist genoeg om niet om te vallen! De ultieme, tergend trage bestorming van de hemel is begonnen.

Totaal uitgeput bereik ik de parking bij de berghut op 2349m.

Na enkele minuten hijgen en puffen, op adem komen en over m'n toeren maakt de calvarie het zegevoel op de top des te groter.

De col is zo zwaar dat bij de eerste doortocht ervan in de Giro van '67 de rituitslag werd geschrapt wegens teveel assistentie van duwers.

In de Giro van '68 begon Eddy Merckx in een hels hondeweer met 9min achterstand op zijn concurrenten aan deze eindklim. Hij won toch de rit, pakte er de roze leiderstrui en won enkele dagen later zijn 1e grote wielerronde. De Kannibaal noemt het vandaag nog steeds 1 van de strafste prestaties uit zijn carriere.

Jammer genoeg is er geen Merckx meer in het peleton! ... Of toch?

De terugrit "was great", buiten het klimmen tss. km 31 en 34.

De totale afstand die dag was 42km, 21km klimmen, 21 dalen.

Deze keer bleef de klim me langer bij dan de afdaling.

Vrijdag 16.07: Cortina d'Ampezzo- Ampezzo.

--------------

Van Cortina D'Ampezzo naar Ampezzo Gefietst.

Simpel: Alleen Cortina is weggelaten!

De realiteit is echter niet zo simpel. Opnieuw 70 LOODZWARE KILOMETERS.

Tropische temperaturen- uitgeput- niet gerecupereerd van de laatst dagen- hitteslag- veel te weinig gegeten en gedronken- gevaarlijk verkeer- tintelingen in handen, voeten en achterwerk- pijn in m'n lies- mestnat- koppijn- buiten adem- windop- slecht bollend wegdek- uitgedroogd- afzien- hypoglykemie- suikertekort- steil bergop- stuk gaan- roepen- tieren- schreeuwen- krijsen- niemand hoort me- ... Ik kan niet meer! Ik heb het even gehad!

IK BEN GEEN COUREUR.

IK BEN ZELFS GEEN TOERIST OP EEN FIETS.

IK WIL GEWOON EEN REIZIGER ZIJN DIE ZIJN FIETS WIL GEBRUIKEN OM VAN a NAAR b TE GERAKEN!

Sightseeing? Genieten? Na een fietstocht is men altijd goed gezind! Fietsen is verslavend! Fietsen maakt je hoofd leeg! Zonder dit fitte gedoe kan ik niet meer. Ik kick op afzien.

DIKKE, DIKKE, ... DIKKE BULLSHIT.

Een wegwijzer naar Ampezzo geeft nog 20km aan. 3Km bergop gefietst en daar staat een nieuw bord met de afstand tot Ampezzo. De wegwijzer naar Ampezzo zegt nog... 21km!

Ben ik zot aan het worden! Hitteslag? Hallucinaties! Heb ik achteruit gereden of wat?

De hitte eist z'n tol. Ben 's nachts 3 keer opgestaan om een koude douche te nemen maar ik geraak nauwelijks afgekoeld en heb niet geslapen.

Zaterdag 17.07: Ampezzo- Travisio (Ita).

----------------

CONSTANTIA ET LABORG.

Vandaag 60 kilometerkes ocharme. Opnieuw heel de dag mee bezig geweest.

Ik heb het heel lastig.

Ik ben niet al te gelukkig.

Ik zou willen dat ik een week en 200km verder was. Ergens anders, minder klimmen, minder afzien.

Klimmen? Een klimrek in de speeltuin kende ik al. Klimmen met een fiets kende ik van de... TV!

En ik moet ook eerlijk zijn. Ik zou er veel meer moeten voor doen en vooral veel meer moeten voor laten om een beetje een coureurke te zijn. En laat dit nu juist niet m'n sterkste punt zijn! Ik leef bijlange niet als een... prof. Tamelijk wat half liters overdag, een goei fles wijn 's avonds. Fatsoenlijk eten en drinken, m'n reserves steeds voldoende aanvullen doe ik veel te weinig. En ik ben ook al oud he! En het is veel te warm, pokkeheet.

Zondag 18.07: Travisio- Bled (Slovenie).

--------------

Langzaam op gang gekomen maar gaandeweg leuke rit. Praktisch op de grens met Slovenie had ik 2000km op de teller.

In Cranska Gora met een stoeltjeslift naar een berg geweest en een spectaculaire afdaling met een soort rodel- of bobslee op rails. Naar onder suizen. Fijn.

In m'n vorige verslag was ik geeindigd met ... Zwitserland, Italie heb ik achter de rug of toch bijna (Ita). Ik ga nu Slovenie, Kroatie, Bosnie- Herzegovina,... binnenvallen.

Wel, na 20km op Sloveens grondgebied eigenlijk Slovenie letterlijk ... BINNENGETUIMELD.

Had ik teveel adrenaline na de gewaagde afdaling met de bobslee?

In alle geval een zware val gemaakt met m'n fiets. Het gebeurde op een grindweg, tegen een snel tempo, licht dalend en ik had al een paar keer wat acrobatische toeren moeten uithalen om diepe kuilen in het wegdek te ontwijken.

Was er eerst de kuil, of was het eerst onderuitschuiven? Ik weet het niet meer.

Zware petotter gemaakt! Waarschijnlijk in een diep kot gereden. De voorste fietstassen kwamen los en over 1 van die tassen gereden en overkop gegaan.

AMAI!

Schaafwonden en bloed aan mijn benen en enkels, rechterschouder en -pols bezeerd, er was tamelijk wat vel van m'n handpalmen losgekomen, mijn ballen hadden geweldig veel pijn.

Ik heb zeker 10min versuft op de grond blijven zitten in het stof, niemand kwam langs. Ik had een serieuze smak gemaakt want de 4 fietstassen lagen overal verspreid, toch ne meter of 15 van elkander.

M'n fiets was opnieuw wonderwel zo goed als ok. Een gebroken ketting, een wiel paraplu, het stuur in tweeën, spaken gebroken, ... niets van dit alles. Constructeurs hebben er geld voor over om goeie fietsen te maken. Mijn fiets, een soort Rolls Royce onder de trekkingfietsen, kostprijs 1800 euro, is voor mij elke cent waard.

Bij zo'n val moet ge toch serieus geluk hebben. Voor hetzelfde geld kunt ge naar de kliniek taffelen. ... Als dat nog gaat!

Stuur rechtgezet en stillekes aan terug vertrokken, (l)bevend en met veel pijn en schrik. Op de grote weg aan een tankstation alle wonden proberen schoon te maken en een paar... halve liters gedronken om een beetje te bekomen.

De foto van m'n ballen zag er echt niet uit en alleen een 10-tal lezeressen van deze blog zou er iets kunnen in herkennen.

Naar het meer van Bled voortgesukkeld en een rustige kamer gevonden op een boerderij. Met de eigenaar van 72 nog wat gebabbeld en een paar grote glazen vodka gedronken. Toen hij rond een uur of 9 ging slapen was de fles voor 3/4 leeg en mocht ik ze verder alleen leeg zuipen, wat me overings na veel moeite gelukt is.

Iedereen zit te feesten op de afscheidsfuif van het tennistornooi in Laakdal.

Ikzelf zit hier in Slovenie alleen met een fles vodka aan m'n lippen de pijn te verbijten!

Maandag 19.07: Bled.

----------------

Recuperatie van de laatste dagen, van de val, van de vodka.

Dinsdag 20.07: Bled

---------------

Recuperatie.

Samen met Sander en Hansje uit Holland (gasten op de boerderij) 's avonds gaan eten en uit geweest maar veel was er niet te zien.

Bled.

Woensdag 21.07: Bled- DrasgoŠze.

-----------------

Wilde er een korte rit van maken tot het meer van Bohinj. Na +/- 35km daar aangekomen en ik voelde me tamelijk goed na 2 dagen uitrusten en ben toen verdergereden. De kaart bekeken en een foute beslissing genomen met een "binnenweg" te nemen pal door het Triglav-gebergte.

Ja watte, had het weer goed zitten.

Lastig, onverharde wegen, en opnieuw m'n fiets naar omhoog sleuren, al of niet te voet.

Het licht van m'n fiets werkt niet meer na de valpartij en om half 9 's avonds was het te donker en te gevaarlijk om verder te fietsen en heb me te slapen gelegd in een bos.

Akelijk, nee griezelijk zo'n nacht in een donker bos, dat kan ik u verzekeren!

Donderdag 22.07: DrasgoŠe- Ljubljana.

------------------

Toch een beetje geslapen en 's ochtends vroeg is de wereld prachtig, zo stil, alleen vogels die van hun voeten maken.

Het is gewoon geweldig als je in een ver oord op een niet alledaagse plaats ontwaakt terwijl de rest van de wereld nog lijkt te slapen. Nieuwsgierig zijn naar een wereld die er helemaal anders uitziet dan thuis.

Al fluitend rond half 6 vertrokken en na een tijd enkele dorpjes gepasseerd met hier en daar al wat oude vrouwkes die hun stoep aan het keren zijn. Verbazende blikken als ik hen een goeiendag wens.

Het kan dus ook anders. Genieten is de essentie van het fietsen, geuren en uitzichten. Schitterend!

Ik probeer soms de zin voor avontuur en het reizen uit te leggen maar dat lukt niet altijd.

Reizen is eigenlijk een niet door anderen geleide, niet door anderen bedachte tocht van iemand door een deel van de wereld.

Reizen staat eigenlijk synoniem voor avontuur en spanning.

Reizen is de vrijheid hebben om rond te zwerven. (Reizen is de vrijheid hebben om een beklimming van 15% te voet op te gaan. Al hebt ge hier niet te kiezen!).

De wereld is veel mooier dan we vaak geloven.

In de media zie je alleen de 5% die verkeerd loopt en merk je veel minder van de schoonheid in die wereld.

Vrijdag 23.07: Ljubljana

---------------

Jeugdherberg, 17euro, ok

Heel de dag geregend en killig.

Er hangt een beetje een triestige sfeer in de stad van de liefde, in de stad van de mooiste vrouwen ter wereld. Waar zitten ze? Zijn ze op vakantie?

Zaterdag 24.07: Ljubljana- Grosulpje.

----------------

Tegen een uur of 4 in de namiddag pas gestopt met regenen en vertrokken. 30km verder opnieuw regen en veel te duur hotel genomen van een ... Chinees. 's Avonds dus chinees gegeten.

Lekker.

Zondag 25.07: Grosulpje- Crnomelje.

---------------

Kom dadelijk terug, eerst wat eten.

Teveel gegeten en gedronken en met een dag vertraging dit ding verder afgewerkt.

's Morgens bij het ontbijt in het chinees hotel leuk gesprek gehad met Ann (oogoptiek Pieters) en Ludo Vanhooydonck uit... Paal.

Raar, plezant en eigenlijk een beetje bizar om mensen tegentekomen in een godvergeten oord die thuis maar een paar kilometer van de deur wonen. Lieven Liefesoens woont een paar huizen verder in dezelfde straat.

Vertrokken en onderweg m'n eerste "officiële" platte band geplakt en hersteld, den achterste nog wel. Anderhalf uur mee bezig geweest, bloed aan m'n vingers en ketting en dergelijke uiteindelijk terug tegoei op zijn plaats gekregen. Uit het zicht van andere mensen gebleven. Zo ne knoeier!

's Avonds in Crnomelje, een tamelijk grote stad op 20km van de grens met Kroatie, in een soort schoolinternaat geslapen. Moest een half uur wachten eer de aardige conciërge op haar fiets kwam aangereden om de deur te openen. Ik was de enigste gast in het gebouw. Mooie pas gerenoveerde slaapvertrekken, airco op de kamer, mega-douches, m'n fiets moest van haar mee op de kamer.

14,65 euro voor 1 nacht, maar voor 14 euro deed ze het!

Rond een uur of halfnegen in het schemerdonker nog wat op ontdekking gegaan in de stad. Er was werkelijk niks te zien, niets open, geen kat op straat, een... spookstad.

Maandag 26.07: Crnomelje.

----------------

Een dag langer gebleven in de spookstad in het schoolgebouw met de aardige conciërge.

Dinsdag 27.07: Crnomelje- Plitvice (Kroatie).

---------------

Lange rit. 's Avonds stond er 132,61km op de fietscomputer.

Kroatie binnengereden en doordat ik grotendeels geopteerd heb voor binnenwegen duurt het tot bijna 4 uur in de namiddag en 60km voorbij de grens eer ik wat kroatisch geld uit de muur kan halen. Onderweg heb ik met heel veel moeite en na lang aandringen wat eten en drinken gekregen en met een briefje van 10 euro kunnen betalen.

A propos, voor mij geen Gps, daar heb ik totaal geen behoefte aan. Ik zweer bij een kaart, maakt deel uit van het reisritueel vind ik. De kaart helemaal openvouwen. Wowh! Ik vind het gewoon leuk en interessant de kaart grondig te bestuderen en de verschillende routemogelijkheden te bekijken. (Een kaart van 1/150000 of 1/200000 is super. 1 cm op de kaart is dan 1,5 of 2km in werkelijkheid).

Langs golvend terrein en met heel weinig verkeer op de wegen door dorpjes gepasseerd die in de jaren '90 volop in de oorlogszone lagen. In de oorlog tss. Serviers- Kroaten- Bosniers- moslims- christenen- etnische groepen- terroristen- oorlogmisdadigers- Karadzic- Milozevic-... wat nog allemaal! Hele dorpen zijn van de kaart geveegd en vele huizen staan daar ook nu nog met kogels doorzeefd en totaal vernield. Verlaten, achtergelaten, SPIJTIG, TRIESTIG.

Bijna tot in Plitvice gereden en op een camping een bungalow gehuurd.

Donderdag hoop ik hier m'n zusje en haar kroost te zien. Kijk er naar uit.

Woensdag 28.07: Plitvice.

-----------------

Donderdag 29.07: 60 DAGEN VAN HUIS : Plitvice.

------------------

Rond een uur of 3 zijn Heleen, Sara, Jo, Loes, Kristien en Ludo aangekomen op de camping.

Plezant. Fijn. Goed zo.

Na 2 maand elkaar terug zien, eens goed vastpakken, babbelen, in elkaars buurt zijn, samen eten, verwend worden,... HET DOET DEUGD!!!

Vrijdag 30.07: Plitvice.

--------------

Vandaag zijn we met z'n allen naar het natuurpark van Plitvice geweest. Een regelrecht natuurwonder wat daar te zien is. Het staat op de lijst van de werelderfgoedheden van de Unesco wat eigenlijk wil zeggen dat ze het proberen te behouden in de staat zoals het nu is.

Wat er te bekijken valt? 16 Meren die verbonden zijn met elkander door watervallen en riviertjes. (Heel simpel gezegd).

Een enorme natuurpracht en een rijk dierenleven.

Ludo heeft een blog www.muggenbeet.be. Daar kom je misschien te weten over welke soort kever het hier gaat. En van hieruit nogmaals dank aan Ludo. Hij heeft er voor gezorgd dat deze blog opgestart geraakt is en dat ik er "tamelijk gemakkelijk" een foto kan tss. plaatsen.

Thanks mate en geniet nog van jullie vakantie.

Het was slecht weer want bij momenten regende het pijpestelen en iedereen werd doornat en kreeg het koud, maar eigenlijk deerde dit niemand.

De nevel, de regen, het zien en het geluid van de druppels op het water,.. De natuur kreeg er bijwijlen iets sprookjesachtig door, iets onwezenlijks, iets nauwelijks omvattend en begrijpelijk, iets Lord of the Ring-achtigs.

Ludo met z'n kids op de boot. Ik met de meiskes.

Sara poserend. Een foto met, de andere zonder flits getrokken. Kon niet kiezen!

Ludo en ons Kristien waren hier al eens eerder geweest, Ludo nu al voor de 3e maal. Samen met Danielle was ik hier ook al eens geweest, in '88 denk ik, in alle geval voor de oorlog uitbarstte in het toenmalige Joegoslavie.

In feite kun je hier blijven weerkeren, 5x, 10x, ...

In alle geval een echte aanrader voor iemand die er nog niet is geweest!!!!!!!

Op een bepaald moment vraagt er midden in het park een lief Japaneeske me: "Sorry Sir, which direction we have to follow to see the sight-seeing here. Is it still far from here?".

Had ze verkeerde informatie gekregen, hoopte ze een gebouw te zien uit de 17e E waar honderden van haar landgenoten stonden te klikken met hun camera's, had ze onderweg in het bos wat paddestoelen gevonden en opgegeten of moeten we nu met z'n allen stante pede naar Japan en vind je deze natuurpracht daar om elke hoek? Ik weet niet wat in haar mooie kopje omging!

's Avonds allemaal een hete douche, warme kleren aan en gezellig gaan eten in het restaurant op de camping.

Oh ja. Vandaag begint de nationale voetbalcompetitie in Belgie.

Als ge de wedstrijdkalender bekijkt kunt ge u afvragen of de competitie al niet gaat beslist zijn na 10 speeldagen. Of alles dan al niet in een definitieve plooi ligt. Ons ploegske mag namelijk beginnen tegen Zulte, Lierse, Lokeren, Sint-Truiden, Kortrijk, Cercle, Mechelen, Charleroi, Westel en Anderlecht.

Ik wens de mannen van Standard veel sterkte dit jaar. Good luck guys, mis jullie allemaal, echt waar.

(Mijn abo is er ook nog. Wie graag een wedstrijd in het kolkende Sclessin wil meemaken contacteert Flipke 0475401867 of Paul 0496654268 maar).

Zaterdag 31.07: Plitvice.

----------------

Gezellig bij elkaar zijn- wat schrijven en lezen- naar een internetcafee geweest maar het was niet mogelijk om foto's op de blog te krijgen.

Oei! Standard heeft gisteren z'n eerste punten laten liggen.

Ok, 1e wedstrijd. Accident de parcours zeker! Kan altijd gebeuren he!

Zondag 01.08: Plitvice.

---------------

Kristien, hare vent en de kinders zijn vandaag terug vertrokken richting Oostenrijk.

Ludo met een bang hart want eigenlijk zit hij niet zo graag op de baan zo ver van huis.

Heleen is bezorgd om hare papa.

Sara en Loes maken plannen en willen naar Bosnie- Herzegovina en Hongarije.

En Jo ja... wat moet daar van worden?

Ons Kristien houdt het hele zooitje recht.

Hopelijk tot binnen een maand of 9. Merci voor de paar kosteloze dagen en vooral voor het aangename gezelschap.

Zelf nog een dag gebleven op de camping i.p.v. ook te vertrekken.

Ik heb tijd, ondanks dat ik eigenlijk al een 14-tal dagen achterlig op m'n oorspronkelijke schema.

Maandag 02.08: Plitvice- Zadar.

-----------------

872 Kuna (= 120euro) betaald voor 6 nachten op de camping.

De 2- sterren camping KORANA was Ok.

Proper- mooi gelegen- goed restaurant met vriendelijke bediening- toiletten en douches werden er dagelijks meerdere keren goed gereinigd.

De 2- sterren is ze meer dan waard.

Ik had gisteren een heel stout plan in gedachten en wou in 1 ruk rechtstreeks naar Zadar toe aan de kust. (Juist geteld 151km op de kaart te zien).

Tamelijk vroeg vertrokken en slechte benen, echt hele slechte!

't Ging weeral stevig bergop, de fiets bolde van geen kanten en na 10km al een keer of 3 gestopt om op adem te komen. Zie het niet zitten om vandaag 30km te fietsen, laat staan... 151.

Geleidelijk aan gaat het wat beter en een uur of 2 meegefietst met 2 jonge Kroaten, goed gegeten en gedronken en gerust onderweg, goede wegen en om 5 uur in de vooravond in Gracac aangekomen, 90km ver.

Ik ga er niet geraken, but who cares.

In Gracac opnieuw gegeten en gedronken en om 6 uur vertrokken om nog een uurke of 2 te fietsen.

Ik had de kaart niet goed bestudeerd en er volgde een beklimming van ongeveer 6km tot op een hoogte van bijna 800m. Ja watte.

Boven op de top een droog t-shirt en een pull aangetrokken en toen stond er een bord met 4 tot 6% bergaf gedurende... 14km!

De volgende 14km heb ik geen enkele trap gegeven. Een heel mooi wegdek, geen verkeer, prachtig weer in de vooravond, heel goed zicht om de volgende flauwe bocht te nemen, je kan de bochten met40km/h aangaan.

DE AFDALING TOT NU TOE! MOEST DE TRANEN UIT M'N OGEN WRIJVEN! (van de wind natuurlijk).

Kreeg er een boost van, m'n benen zijn super en maar doorvlammen, kilometers afmalen.

Rond een uur of 9 wordt het te link om verder te fietsen maar toch voortgepeddeld. Onverantwoord want m'n voorste licht is stuk na de valpartij van vorige week. In Zadar pension binnengestapt rond 11h.

158,83 KM OP DE TELLER, 8H 22MIN 22SEC OP DE FIETS GEZETEN, 18,9KM/H gem.

Tis natuurlijk een gemiddelde om wielertoeristen onder u te doen gieren van het lachen maar ik ben er blij om.

Dinsdag 03.08: Zadar.

---------------

Rusten in een leuke stad.

Wou met de boot naar Split om de toeristische, drukbereden en vaak gevaarlijke kustweg te vermijden. Tot m'n grote verbazing varen er geen boten die kant uit.

Wordt 2 dagen fietsen om op het eind van de week Sandra en Michel te zien in Split. Tijd genoeg.

Woensdag 04.08: Zadar.

-----------------

Verslag en foto's op de blog gezet.

Ik wens iedereen nog een leuke, welverdiende vakantie.

Rond de 15e zit ik rond Dubrovnik of Tivat in Montenegro, begin september in Korfoe (Griekenland) en eind september in Istanbul.

Met Jetairfly of Thomascookairlines ben je er zo. Zou zeggen kom ma langs.

Mij kan niet veel gebeuren denk ik, want heb er weer 2 nieuwe geluksbrengers bij, gekregen van Heleentje.

Nog een paar quotes om af te sluiten!

- WETEN WAT JE NIET WILT IS NET ZO NUTTIG ALS WETEN WAT JE WEL WILT.

- HET LEVEN IS EEN GESCHENK, MAAR IS EIGENLIJK EEN GRUWELIJK IETS. JE KRIJGT HET CADEAU MAAR JE MOET HET OOK WEER AFGEVEN EN JE WEET NIET... WANNEER.

- M'N SEXLEVEN IS ONBEVREDIGEND! MAAR JA. IK ZOEK DAN OOK EEN MOOIE VROUW MET EEN HELDERE KIJK OP HET LEVEN.

CIAO, tot ziens!