Gisteren heb ik dan uiteindelijk toch een paar foto's op mijn blog kunnen toveren. Hier volgt een verslag van m'n reis en dit van 25 juni t.e.m. vrijdag 09 juli.
Vrijdag 25 juni: 26e dag onderweg: Appenzell (Zwi.)- Vaduz (Liecht.).
----------------
Tot heel laat in de namiddag in een internetcafé geweest om het vorige verslag op de computer te zetten. 't Had weer redelijk wat zweet gekost!
Rond een uur of 6 's avonds nog beslist om te vertrekken. Het was zacht weer, zou wel zien waar ik uitkwam straks.
Een paar uur later 2 hotellekes binnen geweest om te informeren naar een slaapplek voor de nacht maar beiden bleken met 65 en 80euro te ver boven m'n budget te liggen. Ook even bij een motel gestopt waar een kamer slechts 18euro kostte, wat natuurlik super was. Spijtig echter per... uur!
Voortgereden tot het bijna pikkedonker was en met de gedachte aan "wildkamperen in de natuur is geen illusie" (zie "haiku" in vorige verslag), 3 truien aangetrokken, een lange onderbroek, een t-shirt over m'n kletskop getrokken en m'n tent gebruikt als kussen.
Me neergelegd en proberen te slapen.
Geen groot succes zou die nacht blijken. Erg koud tss. de bergen in, klammig, lawaai van de voorbijrazende auto's van de autostrade in de buurt, zere rug,...!
Zaterdag 26 juni: 27 dagen on the road: Vaduz (Liecht.)- Chur (Zwit.).
-----------------
Gisteren laat vertrokken, vandaag heel vroeg 's morgens. Het beetje licht om een uur of 5 was een hele opluchting. Had practisch geen oog dichtgedaan. Slapen op de grond in de natuur blijft voorlopig dan toch een illusie!
Bleek amper 10km van Vaduz, de hoofdstad van Liechtenstein te zijn. 's morgens om half 6 door de verlaten straten van de stad gepeddelt en het nationaal voetbalstadion gaan bezichtigen. Het zullen er me nog niet veel nagedaan hebben rond dat uur peins ik.
Elk nadeel heb zijn voordeel (cfr. Johan Cruyff). In alle vroegte via een prachtig fietspad langs de Rijn 60km afgehaspeld. Vogels fluiten, geen kat op straat, de zon breekt door en warmt u geleidelijk op, langs het water op een bank even genieten van de stilte en de schoonheid om je heen.
Om 10 uur 's morgens aangekomen in Chur, de oudste stad van Zwitserland. Goedkoop backpackershotel gevonden, wel met 12 anderen op de kamer.
Zaterdag 27 juni: Chur (Zwit.).
------------------
Vandaag "gezondigt" en trein genomen naar het skioord Arosa. Een toeristisch uitstapje. Een treinrit van 30km met een hoogteverschil van 1180m. (Chur-560m, Arosa-1740m). In Arosa-dorp nog de kabelbaan genomen en helemaal boven (2657m) een paar duur pinten gedronken en van de zon en prachtige omgeving genoten.
Was wel tamelijk slim geweest en in Arosa aan de terugweg naar Chur begonnen met de fiets. Mooi weer en goed wegdek, bijna geen verkeer, geen ballast aan mijn fiets, 3okm alleen maar naar beneden. Onderweg een paar keer gestopt omdat het anders te vlug gedaan zou zijn.
Op m'n computerke stond: totale afstand = 31,7km, 57min gefietst, 32,4 gemiddelde snelheid, 67,3km/h hoogste snelheid.
De hoogste snelheid heb ik mijn gedacht gehaald in één van de vele tunnels die ik doormocht. Het licht van m'n fiets floept dan aan- rechte weg redelijk steil naar beneden- geen weerstand- en maar vlammen: ZALIG!! EN BIJNA IN M'N BROEK DOEN VAN DE SCHRIK!!
Ik had zo hard gereden dat ik op mijn gemak in de namiddag in Chur tss. een 50-tal Engelsen en Duitsers de match tss. beide teams heb gezien (4-1). Na de match bleef het tamelijk rustig. Duitsland was eigenlijk te goed die dag maar..., d'r moeten camera's komen in de toekomst en nl. voor 2 zaken; bal al dan niet over de doellijn en buitenspel wel of niet. Al de andere zaken zoals overtredingen, penaltys, gele of rode kaarten, elleboogje hier, natrappen daar,... moeten door de scheidsrechter beoordeelt blijven, moeten voer voor discussies blijven!
Maandag 28 juni: 29e dag onderweg: Chur- Preda (Zwit.).
----------------
Heel zware rit voor de boeg. Wilde van Chur naar Sankt-Moritz fietsen. 85Km wat eigenlijk goed te doen is maar met een hoogteverschil van 1210m.
Puffen- forceren- geparkeerd staan- hartritmestoornissen- afstappen- afzien- drukkende hitte- zweet en zonnebrandolie gutsen van mijn hoofd en laten m'n ogen pikken- wat ben ik toch een prutser- wat een rotleven is dit- ik heb een triple op mijn fiets en het haalt niks uit- ... Internet kost hier 5euro/h, anders ging ik nog wel even door!!
Op mijn fiets heb ik een paar stickers geplakt die ooit bij den HUMO zaten: "Ik haat hellingen" en "Deze fiets is van Freddy Dekerpel, afblijven a.u.b.".
Eigenlijk had er moeten staan: "IK HAAT HELLINGEN, MOLSHOPEN, HEUVELS, BERGEN, PIEKEN; WEGEN IN TUNNELS DIE OMHOOG LOPEN,... IK HAAT BIJNA ALLES DAT OMHOOG GAAT".
Eigenlijk had er moeten staan: "DEZE FIETS IS VAN EEN OUWE KNAR VAN 46, NEEM MAAR MEE".
Gisteren reed ik op een bepaald moment 67,3km/h in een tunnel.
Vandaag deed ik er bijna een uur over om uit een 6-km lang zwart gat te geraken. Waggelend als een gans, constant schrik om geraakt te worden door een auto, bus of vrachtwagen; Waanzin.
Na heel de dag klimmen en zwoegen en ocharme 65km ver gestopt in Preda, ongeveer 20km vòòr Sankt-Moritz. Duur hotel en 2 uur in bad gelegen.
Dinsdag 29 juni: 30 dagen op de dool: Preda- Gravedona (Ita.).
----------------
Na nog wat klimmen en dalen en wat voortsukkelen rond de middag in Sankt-Moritz aangekomen. Had ik hiervoor anderhalve dag m'n klos afgedraaid! Schoon streek, prachtige omgeving, maar het dorp is... dikke prul.
Veel chique hotels, veel chique restaurants, heel veel bussen met heelwat minder chique mensen. De enige goede weg is eigenlijk de tegenovergestelde weg van de toeristenbussen.
Wel nog een paar plaatsen gaan bekijken waar in 1928 de Olympische Winterspelen gehouden werden. O.a. het ijshockeystadium in buitenlucht dat nu overwoekerd is met gras en onkruid. Irreeél. En de houten springschans waar de echte waaghalzen van toen vanaf zweefden met hun houten ski's aan. Die mannen waren pas echt gek. Bij zo'n schans kan ik dan gemakkelijk een uur, een paar uur blijven zitten en daar blijven heen kijken.
En ook herrinneringen ophalen aan vroeger toen we met ons ma,pa,kristien en ann in 1974 met de caravan naar Oekraìene (Rusland) trokken om familie van ons moeder te bezoeken. In Tjechie gingen we toen ook al schansen bekijken.
Dat waren tijden, 7 weken onderweg met de caravan in het voormalige Oostblok. 10 Uur stilstaan aan een grens was eerder regel dan uitzondering. 6500km op de kilometriek van de volvo. voor 50 frank had ge toen uitgebreid gegeten en gedronken met 5 man. Als ge dan terug buiten kwam uit het restaurant stonden er 100 mensen naar dat huis op wielen te kijken!
Als ge nu naar zee gaat met enkele kids is dit soms al een hels karwei. Wij waren toen 10, 9 en 7 en bleven braaf achterin zitten... denk ik.
Heb altijd veel gereisd en van een vreemde heb ik het niet. Toen ik voor het eerst een jaar weg ging samen met m'n lief van toen, nam ons vader me eens apart en zei; Ik mag het niet zeggen van ons ma want die is doodongerust maar... ZIE DAT GE WEG ZIJT Hé.
Nog een tiental km voortgefietst en op een bepaald moment gestopt om te kijken waarom al die mensen een foto aan het trekken waren. Was juist een bordje gepasseerd met 1815m op en als ge dan ziet waarom er zoveel foto's genomen worden krijgt ge kouwe rillingen. Hier mag ik met mijn fiets omlaag. Kippenvel
35km constant dalen tot in Chiavenna (1350m lager), daarna nog 40km in licht dalende lijn tot aan Gravedano- Comomeer.
M'n fiets met een gesoldeerd stalen frame met mooie slanke buizen (zoals in het aankoopboekje staat van Fietsen LORET (hup weeral 100euro op m'n rekening)) houdt moeiteloos stand. Deze fiets is voorbereid op lange tochten met veel bagage. NIETS VAN GELOGEN!
De dag was begonnen met puffen en hijgen. Delaatste 80km was naar beneden, gas bijgeven, wind vanachter, prutsers aan de andere kant van de weg die de verkeerde kant oprijden.
120km die dag, totaal na 30 dagen 1430km op het tellerke.
Woensdag 30 juni: Gravedona.
-----------------
Rustdag. Stinkende kleren laten wassen.
Als ge thuis een blog bijhoudt en ge laat de mensen weten dat ge vandaag uw kleren naar de wasserij gebracht hebt is de kans bestaande dat ze u morgen niet meer aanklikken denk ik.
Donderdag 01 juli: Gravedona- Bergamo.
------------------
Aangename rit langs het Comomeer en stuk met boot tot in Lecco.
Vandaaruit nog 35 lastige kilometers tot in Bergamo.
Geen fietspaden, broeiend heet, chaotisch druk verkeer, gat doet nog altijd zeer.
Soms kunt ge gewoon alles op een heel gemakkelijke manier aan, een paar tellen later zit je gewoon in een dipje.
Heel laat in Bergamo aangekomen en triestig.
Heb mijn helm niet op en heb hem ook niet vastgemaakt aan m'n fietstassen. Op zo'n reis hecht ge u heel sterk aan bepaalde dingen en mijn helm is daar één van.
Heb in Lecco pint gedronken aan een tafeltje, op een bank gezeten aan het meer en een krant gekocht. Op één van deze plaatsen heb ik hem vergeten.
Thuis doe ik alles kwijt, hier ben ik eigenlijk 100 keer voorzichtiger.
Vrijdag 02 juli: Bergamo.
----------------
's Morgens de trein genomen naar Lecco met de bedoeling om een verloren voorwerp terug te vinden. Waar ik een pint gedronken had wisten ze van niets, in de krantenwinkel hadden ze hem achter de toonbank liggen! De vrouw was even blij als ik toen ze me zag en ik haar later uitgebreid bedankte. Er zijn van die momenten dat het geluk met u is. Toen ik een foto van haar met de helm wilde maken kwam ik echter tot de conclusie dat ik mijn toestel... vergeten was in het hotel.
Zo'n prul maakt je dag goed. In de voormiddag een paar grote pinten gedronken om dit te vieren, binnenpretjes, mensen bekijken.
Om 4 uur in de namiddag Nederland- Brazilie gezien. In het begin had ik het niet goed door, na een tijd wel. De Brazilianen die in de 1e helft de Hollanders hun broekje hadden moeten laten zakken tot ver onder de enkels (cfr. Flipke) blijken maar 1 supporter te hebben. Half aangeschoten ga ik in discussie met het andere volk in het café, allemaal Wesley Sneyder-fans. (Bergamo ligt 40km boven Milaan waar hij speelt).
Ge ziet die mannen denken, enkele ook zeggen... WAT KOMT DIEJE GAST HIER DOEN, WAT ZIT DIEJE HIER ALLEMAAL TE BROEBELEN!!!!
Toen Wesleyke in de 2e helft 2x scoorde kwamen er een paar voor m'n neus juichen.
Italiaans is een mooie taal en uiteindelijk blijkt m'n italiaans van de avondschool verre van goed genoeg om nog te antwoorden.
SALUT(zelfs geen italiaans), SCUSI, NON CAPISCO, ARREVIDERCI. Met staart tussen de benen.
Zaterdag 03 juli: 33 dagen onderweg: Bergamo- Iseo (Lago d'Iseo).
-----------------
Lange, eenvoudige rit vanuit Bergamo helemaal rond het mooie, rustige Iseo-meer tot in Iseo-dorp.
In het begin van de rit een redelijke pataat gemaakt tegen 25km/h.
Schrikken! Heb ik iets? Is de fiets nog in orde?
Het lijkt allemaal mee te vallen; een pijnlijke schouder en pols en wat schrammen en bloed aan mijn benen. Van één van de voorste fietstassen zijn de bevestigingsstukjes (vindt er geen goed woord voor) die de tas op zijn plaats houden afgescheurd.
's Avonds laat, na een rit van iets meer dan dan 100km een bungaloke gevonden op een camping voor 18euro/nacht. OP 20m van het water. Meer moet dat niet zijn!
Zondag 04 juli: Iseo.
---------------
Rustdag.
Op m'n vrije dag een kleine berg van een kilometer of 6 opgefietst. Was blij dat ik boven was, vroeg me op een bepaald moment af of ik helemaal zot geworden was.
De zware kwetsuren waarbij ik gisteren bij de val enkele liters bloed verloren had zijn wonderbaarlijk genezen.
Maandag 05 juli: 36e dag van huis: Iseo.
----------------
Extra rustdag.
Zo'n goedkoop bungaloke is prima. Wat inkopen doen. Frigo volstoppen met dingen die ge graag eet en drinkt. Praten met Hollanders en Duitsers over voetbal. De krant lezen. De was doen.
Luigi van de camping sprak een paar woorden engels en hij vertelde me dat de Italianen er een mooi woord voor hadden, nl. "LOCOROTONDO". De kunst van het nietsdoen beheersen.
A propos.
Het is al een dag of 3 braderie in Looi, vanavond is het de Nike-classic en vandaag begint het tennistornooi van Laakdal.
Vrijdags Hawaiì-party, zondags mosseldag en Vlaamse avond, donderdag Spaanse avond met tapas, vrijdags disco-night, zondags optredens en grote afscheidsfuif en ook nog alle andere dagen.
Ik zou willen dat ik er een paar dagen kon bij zijn.
Pinten drinken met wat maten, wat zeveren en discusièren, hier en daar een match meepikken en voor iemand supporteren, een finale spelen. Ik doe dat graag.
Dinsdag 06 juli: Iseo- Peschiera (Gardameer).
----------------
Wat een lastige rit. Gisteren bij het bekijken van de route op de kaart had ik helemaal niet de indruk dat het zo zwaar ging worden. Direct bij het vertrek 9km naar omhoog waarna een afdaling. Terug onder opnieuw 12km klimmen en terug naar beneden en opnieuw ne km of 5 naar boven. En 't is 35°. Heel stapsgewijs denken van elke meter, elke 100 meter, elke kiloneter is gewonnen.
Op een bepaald moment haalt een madammeke me in en begint te vertellen. Over haar passie voor het wielrennen, ze organiseert fietstochten en is nu op prospectie- of ik nog langs Sardiniè kom want dan kan ik in haar hotel gratis overnachten- over hoe sterk en moedig ze me vindt om zonder koersfiets en met zoveel bagage zo'n lange tocht te maken- over de liefde en de passie.
Tegen 10 à 11km/h rijden we zo een 20-tal minuten een berg op. Ik totaal over m'n toeren, een rooie kop en zweten als een paard. Zij wild stikulerend, lachend, grapjes makend, met haar pedalen spelend. Op een bepaald moment moet ik toch zeggen dat het te zwaar wordt en dat ik ga lossen.
Ze geeft me nog een duuwke mee en weg is ze. De volgende bocht draait ze zich nog eens om en wuift uit alle macht nog eens naar mij. FORZA-FORZA-BRAVISSIMO.
Als ik weet dat ze me niet meer kan zien stap ik af om een kwartier te recupereren!
Ik heb 5min nodig om m'n doorweekt t-shirt uit te krijgen.
Italianen houden van coureurs. Soms toeteren auto's, een hand wordt opgestoken of ne goeiendag als ze u passeren, toen ik gevallen ben stoptte er direct een man om te vragen of alles in orde was.
Soms zit ge op een terraske en ziet ge na een tijd een groep mensen rond uw fiets staan en hem hevig becommentariéren.
Ik fier als een gieter, hetzelfde gevoel als 36 jaar geleden in Rusland.
Tot in Salo aan het Gardameer gesukkeld en de boot genomen naar de overkant. Vandaar nog een boot tot in Peschiera.
Na 10min Rudy en Stefaan tegengekomen. 2 Maten die met hun gezin een week in een vakantiedorp verblijven aan het Gardameer. Ze hadden wat spullen bij voor nij van thuis en ik kon een paar dagen in hun appartement logeren.
Prettig weerzien, uitgehongerd en dus erg lekker en veel eten gekregen, Holland naar de finale, terraske en ma babbelen.
Woensdag 07 juli: Peschiera
-----------------
Slapen- eten- drinken- zonnen- zwemmen- verwend worden- schrijven- babbelen(was vergeten dat Stefaan dit zo vlot kon)- internethulp- Spanje naar de finale- paar pinten- terrassen- discusieèren-...
Meri Regine, Marleen, Rudy, Stefaan en de kids.
Marleen en Stefaan(broer en zus) ken ik al 40 jaar.
Ik zeg het niet zo graag maar allez na 46 jaar wil ik het toch eens 1 keer zeggen in m'n leven. Stefan was vroeger eigenlijk ne tamelijk goeie voetballer. Hij heeft zelfs een paar jaar bij Beringen gespeeld toen die nog in 2e speelden.
Om een nog mooiere carrieère uit te bouwen miste hij echter een paar dingen;
De inzet en de onverzettelijkheid van David Eens.
Het tor-instinct van Stefan Somers.
De kracht en klasse van Marc Laenen.
De vista en het pitbullachtige van Marc Lodewijckx.
De carrieèreplanning van Thierry Raymaekers.
De sportieviteit en het zelfvertrouwen van... mezelf.
Had hij dit allemaal gehad had ons geboortedorp Hulst na Theo Bens in 1959 misschien een 2e internationaal voortgebracht|
Nee, nee. Waarom dit verhaaltje over hem en voor dat hij begint te zweven?
Een beetje arrogantie is eigenlijk geen slechte eigenschap. Je moet in jezelf geloven en af en toe niet te bescheiden zijn.
Christoffel Columbus, eigenlijk de 1e toerist, moest wel een gezonde dosis hoogmoed en zelfvertrouwen bezitten.
Anders durfde hij er nog niet eens aan te denken, laat staan om te vertrekken en de wereld te gaan ontdekken. Ahum.
Dondedag 08 juli: Peschiera- Riva de Garda.
-----------------
Afscheid genomen van allemaal. Thanks guys.
RUDY,LIENE,IK,STEFAAN,MARLEEN,CAMIE,KOBE,REGINE.
Mooie rit langs de oostkant van het Gardameer. Rustig en genieten.
Heel goedkoop app. gevonden en 2 dagen rondgeslenterd.
Vrijdag 09 juli: Riva de Garda.
----------------
Een paar uur in... café geweest om dit af te krijgen. Bijna een volle dagtaak.
Belzke- Duitsland- Frankrijk- Duitsland- Oostenrijk- Zwitserland- Liechtenstein- Italie ben ik al gepasseerd of toch bijna(Italie).
M'n 2 maten hebben me tot nu toe nog helemaal niet in de steek gelaten!
De volgende weken, maanden hoop ik via Slovenie, Kroatie, Bosnie-Herzegovina, Montenegro, Albanie... Griekenland en Turkije BINNENTEVALLEN.
CIAO, ARREVIDERCI A TUTTI.
Posts
