Kwestie van het thuisfront niet al te lang op haar/zijn honger te laten zitten !
A propos Kimmetje, hoor zo weinig van u. Nog altijd een beetje aan het zweven ???
Morgen, dinsdagavond 8 maart staat hier een kort verslag.
Als m´n toestand het enigszins toelaat natuurlijk !!!
...
Overmorgen, woensdagavond 9 maart is het geworden.
Hier dus het verslag van woensdag 23 februari t.e.m. donderdag 10 maart.
Woensdag 23.02: Alicante.
-------------------
Toch opnieuw nog een dag rondgehangen in Alicante en die 'verdomde' blog helemaal verder afgewerkt.
De laatste tijd hier in Spanje héél véél voetbal gekeken. Met de championsleague, europees voetbal, engelse league, spaanse competitie en -beker, de 6-nationscup rugby,... is er hier elke dag wel ergens een live-match te volgen op groot scherm.
De mannen van thuis, m'n standard-gabbers zullen van goede huize moeten komen en vroeg mogen opstaan om me nog te kunnen betrappen over onwaarheden over 'het spelletje'.
2 Volle weken heb ik hier in Alicante rondgehangen na m'n vlucht uit Egypte. Tis wel geweest, morgen vlieg ik er nog eens in.
Donderdag 24.02: Alicante- Torrevieja. (60Km.).
----------------------
Eindelijk nog eens wat kilometers gedaan. Niet al teveel, maar allé.
De laatste week in Egypte heb ik m'n fiets bijna geen blik gegund en ook de volgende 14 dagen in Alicante heb ik 'm enkel sporadisch van stal gehaald voor een paar korte ritjes.
Met m'n conditie en uithoudingsvermogen is het dus maar zozo en door de wind vanvoor stop ik onderweg meermaals 'om bij te tanken'.
Vrijdag 25.02: Torrevieja- Cartagena. (80Km.).
-------------------
Het is ideaal om te fietsen. Het weer is prima, de zon schijnt volop, tis een goei 20* en de wind werkt eens niet volledig tegen. Het fietsen bevalt me zelfs zo zeer dat ik onderweg ergens stop aan een decatlon-sportwinkel en me een paar spiksplinternieuwe... loopschoenen aanschaf.
Ik heb zin om te bewegen, te sporten, onderweg te zijn, opnieuw m'n conditie aan te scherpen.
's Avonds kost het me heel veel moeite om een degelijk en betaalbaar hotelleke te vinden. Na een hele tijd straat in, straatje uit toch iets gevonden voor 20€/nacht.
Zaterdag 26.02: Cartagena.
-------------------
Pffff... wat een onrustige nacht. Er was tamelijk veel 'noise' in het pension.
Deze morgen blijkt waarom. Een 'dame' of 6 heeft in dit pension ook haar onderkomen. Volgens een paar van hen is het echter low-season en is het nog niet dikwijls zo kalm geweest. Amai !!!
Cartagena is verder een leuke plaats en ik loop 's avonds enkele jonge belgische gasten tegen het lijf. Mariniers. Vloten van allerlei slag, ook hun fregat, zijn vanaf gisteren aangemeerd in deze natuurlijke diepzeehaven in zuid-Spanje. We babbelen wat samen, drinken een paar pinten, het macho-gedrag laat ik volledig aan hun over. Al vroeg op den avond gaan ze redelijk tekeer. Ze hebben dan ook maar tot 10 uur gekregen om en stapje buiten te zetten, morgenvroeg moeten ze monter en fris zijn voor een soort 'opendeurdag' op hun schip.
Terug in het pension is er opnieuw de normale drukte!
Zondag 27.02: Cartagena.
-----------------
Een paar musea bezocht, het nieuwe pas geopende 'onderwatermuseum' is echt de moeite.
Een bezoekje aan 'het oorlogsschip' van de gasten van gisteren laat ik links van me liggen. Er staat een rij van misschien wel... duizend nieuwsgierigen aan te schuiven en de wachttijd bedraagt minstens een uur eer ge aan boord kunt voor een geleid bezoek.
's Avonds nog dikke binnenpret.
Ik stap een internetcafé binnen en neem plaats naast 'een westvloamsche boer' die via de computer met z'n lief aan het skypen is.
" Ik kan zegge wa dak wil, der verstaat me toch gen halve breune aap hiere. Ziet dat ge f niet loat verliede door ien of andere disco-gast nij dak hier zitte op da schippe. Ik sloag em dood als ik iets te wete kome, en ga drbei hé schat. Hoe ist mé uw moedere? Zoagt ze nog altied zo hed. Als ik binne drei weken tuuskome zult ge deze keer nie moete tegespruttele zulle. E kl*te leven is da hierre, ma ik doen t voor uwe, enz, enz,... ".
Een half uur lange, blief ie voorttateren en iedereen zwartmaken!!!
Maandag 28.02: Cartagena.
-------------------
Extra rustdag. Eerste voorzichtige stapjes gezet met m'n nieuwe sloefkes.
Dinsdag 01.03: Cartagena- Aguilas. (75Km.).
-------------------
Afscheid genomen van enkele 'coole' bewoonsters en een zware rit, op en af, naar Aguilas.
Tis gene vette met m'n fysiek en het is dan ook opnieuw gewoon zwaar afzien. M'n fiets bolt ook al van geen kanten. (Na het groot nazicht in Alicante van 122€ schiet de versnelling heel regelmatig ongevraagd door. Vooral bij het klimmen is dit wreed ambetant. Ik ken niks van (fiets)mechaniek maar denk/hoop dat dit te maken heeft met een nieuwe ketting die over een ouder tandwiel (of zoiets) gaat).
M'n achterste band pomp ik vandaag een keer of 10 op. Der zit blijkbaar ergens een gaatje dat geplakt moet worden.
Onderweg heb ik een dik uur 'rust' als ik een andere wielertoerist passeer. Het is de 69-jarige Schot John. Al 18 jaar is hij ononderbroken on the road met z'n fiets en stippelt z'n tochten meestal zo uit dat hij gedurende de 2 warmste maanden van het jaar opnieuw in Schotland zit om dan zijn moeder van... 93 een bezoekje te brengen en wat gezelschap te houden.
Tis het laatste jaar dat hij nog rondfietst verteld hij me. 107 Landen is hij doorgepeddelt maar z'n knoken doen nu pijn en hij geraakt geen berg fatsoenlijk meer over met zijn zwaar beladen bike.Dezelfde kwalen die ik bij mezelf geconstateerd heb,... maar dat vertel ik hem liever niet.
In augustus van dit jaar wordt hij 70 en schaft hem zichzelf een mobil-home aan. Zeker 30 'nieuwe' landen staan immers nog op z'n verlanglijstje.
Een uur duurde ons gesprek langs de kant van de weg. Een paar procent van die tijd had ik het woord, de rest was voor de rekening van de heftig vertellende John in z'n sappig schots accent.
En ik kreeg ook naar m'n voeten van hem. Nooit met een rugzakje om de schouders fietsen, altijd je fietshelm dragen en zien... dat je banden hard genoeg staan!!! Adios amigo, het gaat je goed.
Na een heel zware dag, op en af, de meeste tijd met een te zachte achterband, een ketting die regelmatig hapert, koud en regenvlagen kom ik in het donker in Aguilas aan. Na enig zoekwerk en nog wat extra kilometers vind ik de jeugdherberg. Na 5 minuten bellen komt iemand de poort opendoen. Helemaal verkleumd en stikkapot ga ik onder de douche. Ik ben de enigste gast hier.
Woensdag 02.03: Aguilas.
-------------------
Rustdag, de achterste band geplakt en weer feilloos gemonteerd.
Binnen een uur klaar ik de klus, 't moet vooruit gaan hé!
Ik ben fier op m'n eigen en beloon mezelf met een degelijke hoeveelheid lekkere spaanse wijn, kaas, broodjes en 150gr. uitmuntende spaanse ham van... 47,50€/kg. En nog allerlei van die lekkere spullen! Njam, njam,... verdiend is verdiend.
Donderdag 03.03: Aguilas- Carboneras. (85Km.).
---------------------
Tis redelijk frisjes, maar de zon schijnt als ik 's morgens op m'n fiets spring. Na een paar honderd meter fietsen kan ik al opnieuw stoppen. ... Achterste band plat.
Wat ne sukkel ben ik toch, na meer dan 9 maanden onderweg kan ik nog altijd niet fatsoenlijk een lekke band herstellen.
Na grondige bestudering van de situatie vind ik toch alvast de grote boosdoener van al m'n kommer en kwel. Een stukje ijzerdraad van een paar mm heeft zich in de binnenkant van de buitenband vastgezet.
Het is rond de middag dat ik met 2 harde banden verder fiets.
Echt een heel aangenaam ritje langs de costa calida, oftewel warme kust. Ik geraak zelfs gemakkelijk over de laatste lange klim vooraleer ik Carboneras binnenduikel. Yiehoe.
Vrijdag 04.03: Carboneras.
------------------
Ik blijf maar weer eens een dagje hangen in dit vergeten oord, stille stadje langs de kust. D'r is niks te zien, maar dat kan me niks schelen. In de voormiddag neem ik genoegen met het Laatste Nieuws, om 2u in de namiddag stap ik een eet- en drankgelegenheid binnen, zoek een goede plaats uit en installeer me voor het grote televisiescherm. Ik nuttig meerdere cana's (kleine pintjes) telkens vergezeld van een tapa (klein hapje), later tubo's (grotere pinten) omdat de hapjes te snel achtereen komen met die kleine pintjes en zie Xavier en Ruben 0-2 achterkomen tegen Verdasco en... Nadal.
Om een uur of 8 loop ik gezwind naar m'n hotel, onderweg nog 'een tussenstop' ingelast waar nog licht brandde!
Zaterdag 05.03: Carboneras- Almeria. (75Km.).
---------------------
De ochtendzon schijnt door het raam, en ik heb weer zo'n zin om op te staan!!! (Liedje Will Tura, "Mooi, 't leven is mooi").
Zoals al een tijdje hier is het tamelijk frisjes (rond de 15*) maar de zon schijnt en er is geen wolkje te bespeuren aan de hemel. Ik zit hier niet ver van Almeria en laat dit nu net de europese stad zijn met de meeste zonne-uren per jaar. 3217u ofwel 'gemiddeld'... 8u 50min/dag.
Vanuit Carboneras is het eerst een stukje klimmen en gaat het ne kilometer of 15 de bergen in. Het binnenland is hier ruig maar adembenemend mooi en de achtergrond is er één van woestijnbergen met daartussenin enkele cactussen.
Ik heb de wind volop in m'n rug, geniet en zelfs de bergoppen gaan tamelijk vooruit. Lichtjes bergaf geef ik er nog een extra snok aan. Even een kort 'tussensprintje' en ik zit de hele tijd te fluiten en te zingen op m'n fiets.
Weliswaar vals, maar uit volle borst want er is in de verre omtrek niemand anders te zien of te horen.
"Mooi,'t leven is mooi
Zolang er zon, muziek en kinderen zijn
Mooi,'t leven is mooi
Zolang ik kan bewegen en liefde geven
Mooi,'t leven is mooi
Fuut, fuut, fuut, fuut,...
Mooi,'t leven is mooi
...".
Een paar tellen later lig ik... op m'n bakkes!!!
Tegen een tamelijke snelheid begint m'n fiets plots naar links en rechts te zwenken en schiet het stuur me uit de handen. Door een onoplettendheid, concentratieverlies, gapen van links naar rechts en vooral hoogmoed en de illusie van 'ik kan alles aan' heb ik een klein putje in het wegdek veel te laat opgemerkt en schat ik de situatie totaal verkeerd in. Ik probeer nog halsstarrig overeind te blijven maar het kwaad is al geschied.
Ik kom zwaar ten val en schuif zeker ne meter of 10 verder over de grond. Een paar tellen is m'n enigste bekommernis om niet in aanraking te komen met de vangrails naast de weg.
't Duurt even tot ik weer 'tot positieven' kom.
M'n hele linkerzijde is gehavend. Schrammen, een sneetje in m'n knie, m'n linkerschouder, bekken en rug doen zeer en ik heb heel veel last van mijn linkerpols.
M'n elleboog is er het ergst aantoe en ik vrees voor een breuk ervan.
Ik ben er echt niet gerust in.
Amai, dat doe pijn!!!
Na 10min stopt de eerste auto die voorbij komt. Ik kan m'n arm nauwelijks bewegen en rond m'n elleboog is het heel flink opgezwelt (minstens dubbel zo dik dan 'in het mooie leven').
Maar ik bekom van de eerste schrik en emoties en constateer samen met de chauffeur dat ik heel waarschijnlijk toch niets gebroken heb. Een geluk bij een ongeluk natuurlijk. Hij vraagt me of het toch niet beter is een ziekenwagen te bellen, maar tis niet nodig zeg ik hem.
Hij zet m'n fiets aan de kant. De tassen hebben blijkbaar de ergste schokken opgevangen en 2 ervan zijn gescheurd. Mijn vélo heeft het er in alle geval opnieuw beter vanaf gebracht dan mezelf.
Nogmaals, een sterk fietske.
Een dikke 20min na de 'crash' zit ik er weer op en de vriendelijke chauffeur begeleid me tot een tankstation een paar kilometer verder bergafwaarts.
Ik bedank hem uitvoerig voor de hulp, kuis m'n wonden uit en neem 2 halfliterkes uit de rekken om verder te bekomen!
Het is de 3e keer dat ik gevallen ben, en alhoewel de 2e keer (maanden geleden in Slovenië) ook vrij heftig was, was deze val veel en veel gevaarlijker. Ge moet echt wel geluk hebben en er moet e goed engelke op uw schouders zitten om 'tamelijk' ongeschonden uit zo'n val te komen.
Hoge snelheid, vangrails waar je dreigt tegenaan te knallen,... al dan niet met je 'helmloze' kop.
Een paar dagen later staat er in Het Laatste Nieuws een stukje over 'ongevallen met de fiets in België'. Amai, ik schrik toch even.
Meer dan 7000 (on)gevallen per jaar,... 85 doden,... bijna 1000 zwaar gewonden (in coma, breuken, fracturen, amputaties, hoofdletsels, hersenschade, aangezicht naar de... knoppen,...).
Pfff..., het moet echt allemaal e bikke mee zitte hoor.
Uit nieuwsgierigheid ga ik een paar dagen later ook eens een kijkje nemen op het internet naar de tekst van 'Mooi,'t leven is mooi'. Eén van de boosdoeners van m'n val.
En wat blijkt!
"Mooi,'t leven is mooi
Zolang er zon, muziek en kinderen zijn
Mooi,'t leven is mooi
Zolang ik kan bewegen en liefde geven
Mooi,'t leven is mooi
Ondanks de tegenslagen, zorgen en pijn
Mooi,'t leven is mooi
Zolang er zon, muziek en kinderen zijn
Een ongeval is zo gebeurd
Een botsing, een knal
En mijn dromen verscheurd
Ik zag nog nooit zoveel sterren in een nacht
Maar toch had ik geluk want m'n hart bleef intact
Nu zie ik het leven door een roze bril
Mooi,'t leven is mooi
Zolang er zon, muziek en kinderen zijn
...
De ochtendzon schijnt door het raam
En ik heb weer zo'n zin om op te staan
Mooi,'t leven is mooi
Zolang er zon, muziek en kinderen zijn
...".
Had ik de tekst maar wat vroeger gekend!
En toch, die dag nog een 40-tal kilometer verder gefietst en gesukkeld. 't Gaat moeizaam, het weer is gene vette in de bergen en sommige bergen moet ik te voet op omdat m'n linkerarm 'dienst' weigert.
Het vulkaanlandschap is schitterend maar ik ben content dat ik 's avonds in Almeria aankom.
In de jeugdherberg zet ik m'n fiets op stal. Hij mag weer een paar dagen rusten.
Zondag 06.03: Almeria.
------------------
Bijna geen oog dicht gedaan deze nacht.
Als ik door de stad wandel krijg ik van enkele voorbijgangers een paar Euro.
Ze denken dat ik met 'zo'n lamme arm' geboren ben!!!
Ha-ha-ha.
Maandag 07.03: Almeria.
--------------------
Alles blijft zeer doen, overal spierpijn, de zwelling rond m'n elleboog gaat voorlopig niet weg.
En om het nog eens op z'n Cryuffs te zeggen,... "elk nadeel heb z'n voordeel".
Ik beslis om aan dit verslagske te beginnen.
Om letters en cijfers in te tikken heb ik m'n linkerarm niet nodig. Eén rechtervinger is meer dan voldoende.
Dinsdag 08.03: Almeria.
--------------------
't Gaat alweer beter.
Af te leiden aan een bezoek aan een drankstalletje... in de voormiddag.
Woensdag 09.03: Almeria.
--------------------
Donderdag 10.03: Almeria.
--------------------
Verslag ingetikt, kan weer een paar weken verder.
Buiten mijne rug een beetje en af en toe nog een pijnscheut in m'n arm is alles ok.
Morgen ga ik weer fietsen, na een auto-ongeluk moet ge zo snel mogelijk weer achter dat stuur plaatsnemen wordt er dikwijls als wijsheid verteld.
Met een fiets zal dat wel hetzelfde zijn zeker!? Haha, binnen een dag of 3 wil ik in Granada zijn.
M'n nieuwe loopsloefen sleur ik ondertussen maar mee, tis er nog niet van gekomen.
Mañana? Waarschijnlijk wel, maar...denk eerder van niet.
Hasta luego, todos.
Tot binnenkort.
Deze week stond er blijkbaar een verslagske over me in het Boerenbelang. Alvast merci aan Ronny, de pa van Bert.
Groetjes, van een... bekende looienaar.
Posts
