Een beetje thuiskomen.

1* MORGEN KOMT HIER NOG EEN VERSLAGSKE BIJ. (vrijdag 13 augustus).

2* Ik moet me corrigeren. Het zal even later worden. Sorry. (zaterdag 14 augustus).

3* Verslag van donderdag 05.08.2010 t.e.m. vrijdag 13.08.2010. (donderdag 19 augustus).

4* DE FOTO' S STAAN ER AL MEER DAN EEN WEEK OP. DOOR EEN PERIODE VAN GEWELDIGE LUIHEID VOLGT HIER NU PAS ( vrijdag 20 augustus ) HET VERSLAG ERBIJ.

5* Dit verslag wordt zaterdag(21 augustus) bijgewerkt.

6* Ook zondag (22 augustus) nog enkele aanpassingen.


Donderdag 05.08 : Zadar- Sibenik. (Kroatie)
------------------
Tamelijk lastige rit. Een weg genomen een 10-tal kilometer landinwaarts om de gevaarlijke en overvolle kustweg richting Split te vermijden. Minder druk verkeer, maar wel wreed lastige 70 kilometers.
Omhoog- omlaag- slechte weg vol kuilen- windop- broeiend heet (tot 40* schat ik).


Vrijdag 06.08 : Sibenik- Split.
---------------
Vanuit Sibenik besloten om toch de kustweg te nemen. Viel al bij al goed mee en in de vooravond in Split aangekomen.
Langs het stadion van HAJDUK SPLIT gefietst en in een supporterscafee een paar pinten gedronken en met enkele gasten geleuterd over voetbal, over Milan Jovanevic, over Pamic die nu bij onze club Standard de Liege speelt, over Hajduk zelf.
Hajduk Split had gisteren voor 45000 man gewonnen met 3-0 en zich gekwalificeerd voor de 3e voorronde van de Euro-league. Ik vond het verdomd spijtig dat ik geen dag eerder hier was. Was anders de 45001e geweest!

Dus in de vooravond aangekomen en op een plek of 10 geweest om 'n slaapplaats voor de nacht te vinden. Jeugdherberg, pension, appartement, hotels, motels, ... gans Split zit eivol!
Door heel de stad gepeddelt, bergop, bergaf, doodlopende straten, van de regen in de drop en op een verlaten weg in het pikkedonker in een diepe kuil gereden en de haken van de 2 voorste fietstassen zijn afgebroken. GODVERDOMME, DIKKE MISERIE! Voorste band loopt ook langzaam leeg en ne keer of 5 terug opgepomt.
Om 11u 's avonds ten lange leste een kamer gevonden in het poepchique hotel Bellevue, 87 euro, schandalig duur natuurlijk, maar buiten slapen blijkt hier geen optie te zijn op vrijdagavond.
Gedoucht en nog in de stad geweest om wat rondtehangen. Toch nog een beetje lol gehad in het levendige stadscentrum, na een 3 uur durende, enerverende zoektocht naar een slaapplek.



Zaterdag 07.08 : Split- Sobrec.
----------------
's Morgens ontbeten in een prachtige zaal maar het horecapersoneel (2 norse, oude vijftigers) had geweldig veel last van de vroegere Joegoslavische communistishe mentaliteit. Een 2e kopje halfwarme koffie serveerden ze met neerhangende schouders heel erg tegen hun goesting!
Vertrokken en na een paar kilometer heb ik de voorste binnenband toch moeten vervangen.
Kwam het door het vele volk dat er langskwam? Ik weet het niet, maar het duurde toch weer meer dan een dik uur eer ik alles zo'n beetje terug normaal op z'n plaats had en opnieuw kon vertrekken. Met bloed aan beide handen.
Had totaal geen zin om verder te fietsen en al na een kilometer of 8 van Split een camping gevonden om m'n tent optezetten.
Maar een tent ineen flatsen is nog zoiets, dus mijn tent laten opzetten door Igor, een vriendelijke, behulpzame Pool die naast me kampeerde. Hij gaf me er zelfs een koud biertje bij!
Morgen hoop ik Sandra, Michelleke Mondelaers en z'n zoon Dylan hier te zien.
Kijk er naar uit.



Zondag 08.08 : Sobrec.
---------------
Rond 11u in de voormiddag is de clan Mondelaers met hun mobilhome gearriveerd.
Sandra, Dylan, Michel en hun hond Eshley.
ZALIG. Heel de dag babbelen, keuvelen,jupiler en duvel drinken, veel en lekker eten, barbecuen, elkaar eens op de schouders kloppen,lachen, zeveren, enkele spellekes spelen, ...
Hoef geen tijd in m'n kleine tent door te brengen en in een comfortabel zeteltje aan tafel smaken de duvel, jupiler, wijn,en de borrelkes verdorie goed.

Heb het eerder verteld, maar na een paar maanden reizen is een ontmoeting of het terugzien van familie, kennissen of vrienden eigenlijk iets heel eigenaardigs en raar.
Het is hier, zo ver van huis factor 5 of 10 qua beleving, gevoel en intensiteit!!!!
Gratis verwend worden met een oprechte glimlach! Mooi. Merci. En ik zou het ook doen.

Na de ontspanning mag er ook gewerkt worden en zodus wordt m'n fiets degelijk onder handen genomen. Na de 2 valpartijen van de laatste maanden en het accidentje van enkele dagen geleden worden m'n computerke en het licht hersteld, worden er nieuwe remblokjes gestoken, krijgt de ketting een grondige smeerbeurt, worden er 2 binnenbanden geplakt, worden de banden extra hard opgepomt en met de hulp van klitbandjes (of hoe noemt zoiets?) blijven mijn voorste fietstassen veilig op hun plaats. Met nog 2 nieuwe achtertassen erbij die Michel bij had is alles weer pico-bello in orde.

En o ja! Iemand moest het fototoestel hanteren. Dus merci Sandra, Dylan en Michel.



Maandag 09.08 : Sobrec.
-----------------
De Mondelaersen hebben hun fiets ook bij en vandaag zijn we naar Split gereden, een kleine 10km ver.
Dylan, ne sportieve gast genoot er zichtbaar duidelijk van.
Sandra moest effe op haar tanden bijten, maar volgde met een air van mij maakt dat hier allemaal niet zo veel uit, een fluitje van een cent is dit. (Of schat ik dit verkeerd in schat?).
En Michel, tja! Op een tijdspanne van een paar minuten had hij ei zo na 2x te maken met ... verkeersagressie! Met hem op een fietsvakantie vertrekken????

DE BESTE MATEN.

Sandra zoals we haar allemaal kennen.
Hier na een bergop.

Split, een stad met een fascinerende geschiedenis. In 295 beval de Romeinse keizer Diocletianus tot de bouw van een enorm paleis op deze plek en ... enz., enz.
Ben er zeker van dat het een heel aangename, romantische stad is in het voor- en najaar. Nu is het een beetje te druk, te heet.

Terug naar de camping gereden en langs een heel drukke weg de de laatste kilometers vrij steil naar beneden.
Ongeveer 20km gereden maar toch een enigszins pittig en hels ritje met die 3 kadees rond mij!

Nota: Fietsen is dikwijls niet zo eenvoudig als het op het eerste zicht lijkt.
Voorzichtig zijn en ALTIJD heel geconcentreerd blijven is de boodschap. Anticiperen, op tijd richting aangeven, kuilen ontwijken en stenen en andere obstakels vermijden, niet slingeren van links naar rechts en eigenlijk een standbeeld zijn op je fiets wat natuurlijk niet mogelijk is bij het vele op en afrijden van alle bergskes, niet dadelijk schrikken als de vrachtwagens en autobussen rakelings langs je heendonderen.
Concentreren en dit proberen vol te houden.
En vooral ook geluk hebben, heel veel geluk.

GELUK en CONCENTRATIE. Dat zijn de 2 TOVERWOORDEN als je met de fiets onderweg zijt!

's Avonds wat gaan wandelen. Het was druk op de lokale kermis.
Terug naar de mobilhome en lekker pintelieren, aquavit slurpen en wat tegen elkaar broebelen.



Dinsdag 10.08 : Sobrec- Mostar (Bosnie-Herzegovina). AFSTAND = 170km.
---------------
170 Kilometer overbrugd op 5u tijd. Woh!
De grote vorm is daar. Eindelijk.
Maar ... de supervorm is er nog niet. De bionische man is nog steeds veraf.
110 Kilometer met de mobilhome meegereden. M'n vrienden reden naar Dubrovnic en op de weg daarheen konden ze me droppen in de nabijheid van de Bosnische grens. Ik kon gemakkelijk nog een paar dagen met hen optrekken en ik ging ook naar Dubrovnic, maar Mostar "riep" me.
Ik kan zelf moeilijk uitleggen wat me dan precies aantrekt. Maar soms heb ik dat dwingende gevoel. Ik moet daar naartoe. Ik moet dat daar eens zien. Ik moet eens ervaren hoe het daar is. Ik MOET de brug van Mostor van kortbij zien, in het echt. Ergens aankomen en ... voelen en zien! De stad en de brug van Mostar die in de Balkanoorlog maanden aan een stuk gebombardeerd en totaal verwoest werd.
Ik weet nog goed dat ik toen dagenlang aan de televisie gekluisterd zat en naar de beelden op CNN lag te staren. Ik weet ook nog dat ik me destijds heel verdrietig voelde toen de brug na de ontelbare bombardementen en kogelinslagen volledig ineenstortte en er ... geen brug meer was.

Afscheid genomen. Godverdorie. Michel en ikzelf met een krop in de keel, al zullen ne man of 5, 6 nu thuis moeilijk hun lach kunnen inhouden als ik dit vertel!
Ver van huis je maat nog eens goed vastgrijpen. Nogmaals; een speciaal, warm, bijzonder gevoel.

Het waren nog 60 zware kilometers naar Mostar. Veel bergaf, weinig bergop, echt waar.
Spijtig genoeg nu wind pal op de kop. Scheisse, tis altijd iets.

Maar WINDOP is zwaarder en erger dan BERGOP. Of maak ik mezelf weeral iets wijs?

's Avonds via enig speurwerk een kleine maar kraaknette kamer gevonden bij supervriendelijke mensen voor de aangename prijs van 10 euro/ nacht, ontbijt (een klomp brood, wat honing en een niet te drinken tas koffie) inbegrepen.

Woensdag 11.08 - Mostar.

-----------------
Heel de dag in de omgeving van de brug rondgehangen.
In de balkanoorlog werd deze brug, een Ottomaans- Dalmatisch stenen pronkstuk uit de 14e E gebombardeerd en volledig vernield door het Joegoslavisch staatsleger en andere geweldenaars en gespuis.
Enkele jaren na de oorlog herstelde de UNESCO de oude brug in haar oorspronkelijke staat.
Samen met de volledig verwoeste en nu ook terug heropgebouwde hoofdstad Sarajevo is de brug de "publiekstrekker" van een nieuw land met een trotse, vriendelijke en zeer gastvrije bevolking.

En als ge dan ergens zit waar wat mensen samenzijn hoef je je TV niet aan te zetten om iets boeiends of ongewoons te zien en in een lachbui te schieten. Als je je ogen de kost geeft heb je gegarandeerd uren kijkplezier en zit je naar de meest hilarische soap te kijken die er is.
Ja watte, hoe sommige toeristen zich in pijnlijke situaties manouvreren!
Bestellen ze een slaatje en zoekt madamme 10min in haar woordenboekje naar een bepaald woord. De serveuse blijft rustig, geduldig en (on)geintresseerd wachtend, blaast een paar keer haar wangen bol in mijn richting.
En ja hoor, na 10min kan de dame triomfantelijk meedelen dat ze er mayonaise bijwil. Ze spreekt Bosnisch! Alleen mayonaise is in elke taal... mayonaise.
Een oudere Fransman bestelt met veel poeh en pah een bord frieten. Hij toont de garcon uitgebreid hoe lang, dik en krokant zijn frietjes zouden moeten zijn. Toen hij even later zijn bord kreeg met fabelachtige mooie frieten daarop lachte hij erg zelfvoldaan.
Met nog steeds een lach van hier tot ginder strooide hij er wel erg kwistig veel zout over, maar ok, ieder zijn goesting he.
Toen hij de eerste hap van z'n frieten nam keek hij is snel rond. Beteuterd!
Het lachen was hem vergaan, tijd voor iemand anders om te glimlachen.
Hij had de halve... suikerpot over z'n frieten gekieperd!!!!!!

Donderdag 12.08 : Mostar.
------------------
Opnieuw heel de dag in de buurt van de brug rondgehangen en door de nog steeds vernielde straten met z'n kapotgeschoten huizen gefietst.
In Bosnie is door de oorlog een heel groot deel van de infrastructuur volledig vernield en is bijlange na nog niet alles terug hersteld.
Ik vind dat ge daar nog eens moogt bij stilstaan.
Het grote leed wat die mensen daar ervaren hebben. Deportatie- terreur- verkrachtingen- gruwelijkheden- foltering- moorden- ...
Ge ervaart hier en ik leer hier nog maar eens dat je levensloop en je mate van geluk en welvaart grotendeels worden bepaald door de plek waar je wordt geboren. Ik besef dat elke dag, hoeveel geluk ik heb dat ik geboren ben in BELZKE. Ge kunt maar beter in Belgie ter wereld komen dan pakweg in... SOEDAN!
Bij ons hoort ge dan dikwijls mensen maar klagen en zagen.
Luister, een goede gezondheid is het allerbelangrijkste.
Maar gelukkig zijn, content zijn, dat is vrij zijn van zelfmedelijden.
En laat dit nu juist DE WESTERSE ZIEKTE BIJ UITSTEK ZIJN. OH ZO... TRIESTIG!
Kan hier nog een boompje over opzetten, maar ja.
Zelf ben ik voor 50% Oekrainer. Vraag me dikwijls af wat er van mij zou geworden zijn moest ik DAAR geboren zijn.
Het antwoord is simpel.

DAT KAN NIET. DAN WAS IK ER NIET GEWEEST.

Vrijdag 13.08 : Mostar.
--------------
Nog een dag gebleven.

's Avonds een sms-je gekregen van mijne maat Hans B. . Hij staat vertrekkensklaar aan de start van de DODENTOCHT.
Friday the 13th. Als dat maar goed komt.

100Km stappen op 24uur tijd.
Komt overeen met 400km fietsen op 1 dag.

WEET UIT EEN KLEIN BEETJE ERVARING NU DAT DAT EIGENLIJK NIET MOGELIJK IS! ZOTTEKESWERK!


Bovenaan dit verslag luidt de titel, "een beetje thuiskomen".

Wel, Babka m'n allerliefste grootmoeder die er in november 99 wordt (zie foto van haar in 1 van de eerste verslagen op deze blog) stond tot voor enkele jaren dagelijks achter het fornuis.
Als we dan met z'n allen, toch snel een man of 20, bij haar mochten komen eten was ze soms dagen op voorhand bezig met de voorbereidingen van al het lekkere dat op tafel zou komen. Stoofvlees, zuurkool, knetlikken(soort Oekraiense deegbol), gehaktballen in paprikasaus, augurken, poolse worst, patatten, groentes, holopski(gekookte koolbladeren met daarin gewikkeld rijst, gehakt en een beetje ui), enz., enz.,... De tafel was steeds te klein om alles erop te krijgen en het eten gebeurde dan ook steevast in 4 of 5 shiften.

Wel hier in Bosnie zie ik erg veel terug van deze eetgewoontes en gebruiken.
De lekkere smaak, de kleuren, de hoeveelheid, 3 a 4 maal vragen of het genoeg is, ...

Beginnen we bovenaan met wat brood, daarnaast een halve liter Karlovaco, daaronder een Servisch slaatje van tomaat, ajuin, komkommer en pepertjes, op het bord in het midden een hoeveelheid rijst, op 7u een gehaktbal, op 8u spinazie met geplette witte bonen, op 9u stoofvlees, op 10u een hoeveelheid puree, op 12u een holopski van groene koolbladeren, op 13u een holopski van witte koolbladeren, op15u een niet te definieren oranje-ding, op 17u nog wat kool, en een vettig sausje van een halve centimeter over het gehele bord.
Jam, jam, lekker.

Nog een halve liter Karlovako, 2 borrelkes en een grote tas koffie en ik had... goed gegeten. Kostprijs voor dit alles was ongeveer 6 euro.

Tot vlug, groetjes.